Korona węgierska (atrybut)
W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Korona węgierska (atrybut). Od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo – zbadamy każdy aspekt Korona węgierska (atrybut), aby zrozumieć jego znaczenie w różnych obszarach. Poprzez szczegółową i rygorystyczną analizę staramy się rozwikłać wszystkie aspekty Korona węgierska (atrybut), aby zapewnić wszechstronną wizję, która pozwoli czytelnikowi dokładnie zrozumieć ten temat. Od wpływu na kulturę popularną po wpływ na gospodarkę, poprzez implikacje polityczne i prawne, ten artykuł zagłębia się w ekscytującą podróż, która ma na celu odkrycie wszystkich aspektów Korona węgierska (atrybut).
 |
Ten artykuł od 2022-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Korona węgierska – korona koronacyjna Stefana Batorego, wcześniej insygnium prywatne Jana Zapolyi, Jana Zygmunta Zapolyi i Zygmunta II Augusta.
Została wykonana w XVI wieku na wzór korony Świętego Stefana jako korona prywatna króla Węgier, Jana Zapolyi. W 1540 roku stała się własnością jego syna Jana Zygmunta, a gdy ten zmarł w 1571 roku, odziedziczył ją po nim Zygmunt II August.
Król polski traktował koronę węgierską jako rodzinną pamiątkę i przechowywał w prywatnym skarbcu na zamku w Tykocinie. W 1572 roku, gdy zmarł ostatni z Jagiellonów insygnium to posłużyło jako korona egzekwialna podczas uroczystości pogrzebowych Zygmunta II Augusta w Knyszynie.
Po śmierci króla właścicielką korony węgierskiej została Anna Jagiellonka. Gdy w 1576 roku wraz ze Stefanem Batorym została powołana przez szlachtę do objęcia tronu, nie uzyskała poparcia polskich senatorów z Jakubem Uchańskim na czele. Sprzeciw prymasa i jego stronników spowodował, że strażnik Skarbca Koronnego na Wawelu odmówił wydania polskich insygniów koronacyjnych Stefanowi Batoremu i Annie, gdy ci przybyli do Krakowa w celu odbycia koronacji. Nie mogąc posłużyć się koroną Chrobrego, Stefan Batory użył zastępczo korony węgierskiej, którą ofiarowała mu królowa.
Po odbyciu sejmu koronacyjnego Stefan Batory przekazał koronę węgierską wraz z innymi insygniami do skarbca na Wawelu, gdzie była przechowywana do października 1795 roku. Później skradziona przez żołnierzy pruskich znalazła się w zbiorach Hohenzollernów w Berlinie. Po 1809 roku została zniszczona tak jak większość polskich regaliów.
Korona węgierska wykonana była w formie obręczy, od góry przykrytej dwoma szerokimi kabłąkami, z globem i krzyżykiem na ich skrzyżowaniu. Ozdobiona sterczynkami, emaliowanymi plakietkami, wisiorkami oraz drogocennymi kamieniami.
Literatura
- Jerzy Lileyko. Regalia Polskie. Warszawa 1987. ISBN 83-03-02021-8
- Janusz Miniewicz. Tajemnica polskich koron. Czy jest szansa ich odnalezienia?. Nowy Sącz 2006. ISBN 83-924034-2-8
- Michał Rożek. Polskie koronacje i korony. Kraków 1987. ISBN 83-03-01914-7