W dzisiejszym świecie Kultura badaryjska stał się tematem podstawowego zainteresowania większości społeczeństwa. Czy to ze względu na wpływ na gospodarkę, politykę, kulturę czy życie codzienne ludzi, Kultura badaryjska jest elementem, obok którego nie można przejść obojętnie. W całej historii Kultura badaryjska był źródłem debat, badań i refleksji, a dziś nadal jest istotnym i aktualnym tematem. Dlatego istotne jest pogłębienie naszej wiedzy o Kultura badaryjska, zrozumienie jego różnych aspektów i wymiarów oraz zastanowienie się nad jego znaczeniem w naszym życiu. W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Kultura badaryjska, badając jego różne aspekty i wpływ na współczesny świat.
Kultura badaryjska, kultura Badari – nazwa niniejszej jednostki kulturowej związana jest z eponimicznym stanowiskiem w Al-Badari. Następowała po kulturze taskiej. Zespół zjawisk kulturowych utożsamianych z chalkolityczną kulturą badaryjską obejmował swym zasięgiem tereny Górnego Egiptu między Matmar a Qau. Kultura rozwijała się od ok. 4500 do ok. 3800 p.n.e., była współczesna kulturze Fajum A w Dolnym Egipcie. Uległa wpływom mezopotamskim. Ustąpiła kulturze Nagada I (zwanej również kulturą amrańską).
Wyroby krzemienne tej kultury to duże noże kształtowane retuszem płaskim po obu stronach, wąskie drapacze migdałowate, zgrzebła, narzędzia wklęsłe, narzędzia zębate oraz przekłuwacze i ostrza sierpów. Broń reprezentowana jest przez groty strzał i włóczni. Inwentarz kościany w owej kulturze reprezentowany jest przez igły, szpile, szydła, bransolety, haczyki na ryby, łyżki, grzebienie zdobione sylwetkami ptaków. Badaryjczycy nosili ubrania z lnu i skóry.
Inwentarz ceramiczny w niniejszej kulturze reprezentowany jest przez naczynia wykonywane ręcznie z syltu schudzanego sieczką, były one wygładzane bądź polerowane, najczęściej występują misy i wazy kuliste. Naczynia były zdobione malowanymi bądź nacinanymi wzorami geometrycznymi.
Osady badaryjskie były wpół stałe, zasiedlane prawdopodobnie w okresie jesienno-zimowym. Konstrukcje mieszkalne miały formę szałasową, którym towarzyszyły paleniska. Osady budowane były prawdopodobnie na okres jesienno-zimowy. Największa osada została odkryta w Hamamiji. Na obszarze 40 na 50 metrów znajdowały się szałasy, paleniska oraz zasieki typu zeriba ograniczające zagrody dla zwierząt. Charakterystyczne dla tej osady były pojemniki na zboże wkopane w ziemię.
Cmentarzyska kultury Badari lokalizowane były na żwirowatych pagórkach w pobliżu osad. Zmarli składani byli pojedynczo do owalnych bądź okrągłych jam w pozycji skurczonej na lewym boku i bogato wyposażani. Nie znaleziono różnic w wyposażeniu grobów mężczyzn i kobiet, jakkolwiek występował czasem podział na obszar zawierający bogatsze i biedniejsze groby.
Figurki zwierzęce i kobiece rzeźbiono w kości słoniowej i modelowano w glinie.
Ludność tej jednostki kulturowej zajmowała się głównie uprawą pszenicy, jęczmienia (również sześciorzędowego). Stosowano prawdopodobnie prymitywne zaczątki irygacji - od rzeki przekopywano rów, którym woda spływała na pole nawadniając je. Poniżej przekopywano drugi, którym pozbywano się nadmiaru wody. Poświadczona jest także hodowla kóz, owiec, nadal duże znaczenie w gospodarce kultury badaryjskiej odgrywało polowanie głównie na antylopy, żółwie, krokodyle oraz ptactwo.
Kultura badaryjska pierwsza wprowadziła w Egipcie metalurgię miedzi, wytapianej zapewne z siarczanów miedzi znajdowanych na Synaju. Miedzi używano tylko do wyrobu paciorków. Paciorki kamienne powlekano błękitną glazurą.