Lee Calhoun
W dzisiejszym świecie Lee Calhoun stał się podstawowym elementem wpływającym na różne aspekty naszego codziennego życia. Niezależnie od tego, czy jest to poziom osobisty, zawodowy czy społeczny, nie można niedoceniać znaczenia Lee Calhoun. Od wpływu na zdrowie i dobre samopoczucie po wpływ na gospodarkę i środowisko, Lee Calhoun odgrywa kluczową rolę w naszym sposobie życia i interakcji z otaczającym nas światem. Dlatego ważne jest, aby w pełni zrozumieć wszystkie aspekty związane z Lee Calhoun, aby podejmować świadome decyzje i budować zrównoważoną i dostatnią przyszłość. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Lee Calhoun i jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie.
| Data i miejsce urodzenia |
23 lutego 1933 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 czerwca 1989 | ||||||||||||||||||
| Wzrost |
185 cm | ||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Lee Quincy Calhoun (ur. 23 lutego 1933 w Laurel, w stanie Missisipi, zm. 21 czerwca 1989 w Erie, w Pensylwanii) – amerykański lekkoatleta płotkarz, dwukrotny mistrz olimpijski.
Jako student North Carolina Central University zdobył akademickie mistrzostwo Stanów Zjednoczonych (NCAA) w 1956 w biegu na 110 metrów przez płotki i w 1957 w biegu na 120 jardów przez płotki. Był również mistrzem USA (AAU) w biegu na 110 metrów przez płotki w 1956 i 1959 oraz w biegu na 120 jardów przez płotki w 1957, a także halowym mistrzem w biegu na 60 jardów przez płotki w 1956 i 1957.
Na igrzyskach olimpijskich w 1956 w Melbourne został niespodziewanym mistrzem w biegu na 110 metrów przez płotki, poprawiając swój rekord życiowy w finale o prawie sekundę. Na mecie minimalnie wyprzedził swego kolegę z reprezentacji Jacka Davisa dzięki wypadowi (techniki tej nauczył się właśnie od Davisa). Pobił w tym biegu rekord olimpijski wynikiem 13,5 s.
W 1958 Calhoun został pozbawiony praw amatorskich za przyjęcie podarunków w programie telewizyjnym „Bride and Groom”. Odzyskał je rok później. W 1959 był drugi w biegu na 110 metrów przez płotki na igrzyskach panamerykańskich w Chicago (wyprzedził go Hayes Jones). 21 sierpnia 1960 w Bernie wyrównał należący do Martina Lauera rekord świata w biegu na 110 metrów przez płotki wynikiem 13,2 s., a następnie jako pierwszy w historii obronił tytuł na tym dystansie na igrzyskach olimpijskich w Rzymie (potem to osiągnięcie powtórzył tylko Roger Kingdom).
Po zakończeniu wyczynowego uprawiania sportu pracował jako trener.
Przypisy
- ↑ a b c d Lee Calhoun , olympedia.org (ang.).
- ↑ NCAA Division I Championships (Men) , GBRAthletics (ang.).
- ↑ United States Championships (Men 1943–) , GBRAthletics (ang.).
- ↑ United States Indoor Championships (Men) , GBRAthletics (ang.).
- ↑ Pan American Games , GBRAthletics (ang.).
- ↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition , IAAF, s. 120 (ang.).
| 1876–1878 New York Athletic Club | |
|---|---|
| 1879–1888 NAAAA | |
| 1888–1979 Amateur Athletic Union |
|
| 1980–1992 The Athletics Congress | |
| od 1993 Mistrzostwa USA |
|
