Leonard Szmurło
W tym artykule szczegółowo zbadamy Leonard Szmurło, analizując jego znaczenie, wpływ i wpływ na różne aspekty codziennego życia. Leonard Szmurło to zjawisko, które przyciągnęło uwagę ekspertów i badaczy z różnych dziedzin, ponieważ jego znaczenie sięga od poziomu osobistego po globalny. W tym artykule przeanalizujemy różne aspekty, które sprawiają, że Leonard Szmurło jest przedmiotem zainteresowania i refleksji, a także różne perspektywy, z których można do niego podejść. Ponadto zagłębimy się w implikacje, jakie Leonard Szmurło ma w różnych kontekstach i jego potencjał do generowania znaczących zmian w społeczeństwie.
 podpułkownik lekarz
| |
| Data i miejsce urodzenia |
16 kwietnia 1876 |
|---|---|
| Data śmierci |
po 1 marca 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
komendant szpitala |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Leonard Szmurło (ur. 16 kwietnia 1876 w Klepaczach, zm. po 1 marca 1940) – podpułkownik lekarz Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, ziemianin.
Życiorys
Urodził się 16 kwietnia 1876 w majątku Klepacze, w gminie Dmitrowicze powiatu brzeskiego guberni grodzieńskiej, w rodzinie Kaliksta i Marcjanny. Był bratem Mikołaja (1879–1945), majora uzbrojenia Wojska Polskiego, odznaczonego Krzyżem Walecznych i Medalem Zwycięstwa.
W 1902 uzyskał dyplom lekarza. W czasie I wojny światowej był działaczem Związku Wojskowych Polaków i członkiem Stowarzyszenia Polityczno-Społecznego „Ognisko” w Wiaźmie.
W czasie wojny z bolszewikami był starszym ordynatorem Szpitala Wojskowego w Wilnie. Na tym stanowisku 6 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora lekarza, w Korpusie Lekarskim, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Do wiosny 1921 był komendantem Szpitala Polowego Nr 206, a następnie komendantem Szpitala Wojskowego w Piotrkowie. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 56. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy, a jego oddziałem macierzystym była Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 4. Później pełnił służbę w Szpitalu Okręgowym Nr IX w Brześciu pozostając oficerem nadetatowym IX Batalionu Sanitarnego. W listopadzie 1927 został przydzielony z 9 Okręgowego Szefostwa Sanitarnego do 9 Szpitala Okręgowego w Brześciu na stanowisko komendanta. Z dniem 31 marca 1930 został przeniesiony w stan spoczynku. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Brześć. Posiadał przydział do Kadry Zapasowej 9 Szpitala Okręgowego. Mieszkał w Brześciu przy ul. 3 Maja 15, a później 40, gdzie praktykował jako chirurg.
Był właścicielem majątku Perepiłki w powiecie brzeskim. 13 grudnia 1939 został aresztowany w Brześciu i tam więziony. W marcu 1940 wywieziony do więzienia w Mińsku. Zaginiony. Jego rodzina w kwietniu 1940 została deportowana do Kazachstanu.
Ordery i odznaczenia
- Medal Niepodległości – 25 stycznia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych
5 listopada 1935 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości ponownie rozpatrzył jego wniosek, lecz Krzyża Niepodległości nie przyznał.
Zobacz też
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani z Białoruskiej Listy Katyńskiej
- zbrodnia katyńska
Przypisy
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. ..
- ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. ..
- ↑ a b c d e f g h Wyrwa 2015 ↓, s. 86.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. ..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. ..
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 364, 858.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 440, 503.
- ↑ a b Konopka 1936 ↓, s. 80.
- ↑ a b Rocznik Lekarski 1938 ↓, s. 44.
- ↑ a b Spis urzędowy lekarzy 1939 ↓, s. 224.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 18 sierpnia 1920, s. 749.
- ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 48 z 30 kwietnia 1921, pkt. 6.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 447.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 311, tu urodzony 4 kwietnia 1876.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1121, 1173, 1198.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1007, 1067, 1079.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927, s. 318.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 709, 725.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21 stycznia 1930, s. 3.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 375, 798, tu także urodzony 4 kwietnia 1876.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. ..
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. .
- Rozkazy Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”. .
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Stanisław Konopka: Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1936 rok. Warszawa: Naczelna Izba Lekarska, 1936.
- Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1938 rok. Warszawa: Naczelna Izba Lekarska, 1938.
- Lekarze. W: Urzędowy spis: lekarzy, lekarzy dentystów, farmaceutów, felczerów, pielęgniarek, położnych, uprawnionych i samodzielnych techników dentystycznych oraz wykazy : aptek, szpitali, ubezpieczalni społecz., ośrodków zdrowia, przychodni samodzielnych oraz centrali i filii Państwowej Szkoły Higieny. Warszawa: Ministerstwo Opieki Społecznej, 1939.
- Maciej Wyrwa: Nieodnalezione ofiary Katynia? Lista osób zaginionych na obszarze północno-wschodnich województw II RP od 17 września 1939 do czerwca 1940. Warszawa: Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia, 2015. ISBN 978-83-64486-31-9.