W tym artykule zbadamy Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis i jego wpływ na nasze obecne społeczeństwo. Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis to temat, który wzbudził zainteresowanie wielu ekspertów w tej dziedzinie, a także ogółu społeczeństwa. Przez lata Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis był przedmiotem licznych badań i badań, które pozwoliły nam lepiej zrozumieć jego implikacje i konsekwencje w różnych obszarach. Od swojego powstania do obecnych skutków, Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis odegrał dużą rolę w kształtowaniu naszej rzeczywistości i niezwykle ważne jest, aby przeanalizować go z różnych perspektyw, aby zrozumieć jego pełny zakres. W tym sensie ten artykuł ma na celu odkrycie najważniejszych aspektów Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis, a także omówienie jego znaczenia i przydatności dzisiaj.
Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) – katalog rejestrów biskupstwa wrocławskiego sporządzony na początku XIV wieku w łacinie. Jest ona dla wielu wsi śląskich najstarszym zachowanym źródłem historycznym, w którym odnotowano ich istnienie.
Wśród historyków toczy się spór o datę powstania tego dokumentu. Część badaczy uważa, że powstał w 1305 roku za czasów biskupa Henryka z Wierzbna.
W katalogu można wyróżnić pięć rejestrów:
Księga ta pozwala na określenie struktury osadniczej.
"Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis" zawiera spis lokowanych na prawie niemieckim (iure theutonico) oraz na prawie polskim (iure polonico) osad podlegających jurysdykcji kościelnej biskupów wrocławskich oraz zobowiązanych uiszczać im dziesięcinę. Jednakowoż nie wszystkie znane z wcześniejszych źródeł wsie zostały w nim wymienione. Jest to urzędowy wykaz dóbr i dochodów więc zawiera dokładne dane dotyczące zasięgu własności biskupstwa wrocławskiego na Śląsku, wykaz miast, wsi i osad będących własnością biskupa bądź diecezji oraz zestawienie dochodów Kościoła z należnej dziesięciny. Spis miał uporządkować finanse biskupstwa, posiadającego na całym Śląsku liczne posiadłości, uzyskane dzięki przywilejom i darowiznom panujących tam piastowskich książąt i wielmożów.
"Liber fundationis episcopatus Vratislawiensis" wydana została drukiem jako tekst źródłowy przez niemieckiego historyka i badacza dziejów Śląska Wilhelma Schulte w roku 1889.