Liczba pojedyncza
W tym artykule będziemy odkrywać fascynujący świat Liczba pojedyncza, zajmując się różnymi aspektami i perspektywami związanymi z tym tematem. Od jego pochodzenia i historii po konsekwencje dla dzisiejszego społeczeństwa, zagłębimy się w szczegółową analizę, która pozwoli nam zrozumieć znaczenie i znaczenie Liczba pojedyncza w naszym kontekście. Poprzez różne badania i zeznania oddamy głos ekspertom i osobom związanym z Liczba pojedyncza, aby zaoferować pełną i wzbogacającą wizję na ten temat. Podobnie zastanowimy się nad jego wpływem w różnych obszarach i zbadamy możliwe przyszłe scenariusze związane z Liczba pojedyncza.
Liczba pojedyncza, lp – szereg form fleksyjnych oznaczających pojedynczość przedmiotu lub osoby bez względu na to, czy jest to rzeczywiście jednostka (np. mały chłopiec biegnie), gatunek (np. pies szczeka) czy też zbiorowość (np. armia walczy). Nieliczne rzeczowniki mają tylko formy liczby pojedynczej (singulare tantum). Są to niektóre nazwy własne (np. Wisła, Bałtyk), większość rzeczowników będących nazwami materiałów (np. miedź), wiele rzeczowników oznaczających pojęcia oderwane (np. dobroć, radość) oraz rzeczowniki zbiorowe (np. szlachta, sitowie).
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Mistrík 1993 ↓, s. 226.
- ↑ Alena Fiedlerová, Nástin vývoje pomnožných jmen v češtině, „Slovo a slovesnost”, 36 (4), 1975 (cz.).
- ↑ Klára Osolsobě, SINGULARE TANTUM, Petr Karlík, Marek Nekula, Jana Pleskalová (red.), Nový encyklopedický slovník češtiny, 2017 (cz.).
Bibliografia
- Jozef Mistrík, Encyklopédia jazykovedy, wyd. 1, Bratislava: Obzor, 1993, ISBN 80-215-0250-9, OCLC 29200758 (słow.).