Lucjusz Arruntiusz Kamillus Skrybonianus

Dzisiaj Lucjusz Arruntiusz Kamillus Skrybonianus jest tematem o wielkim znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi w społeczeństwie. Jego wpływ sięga od poziomu osobistego po globalny, wpływając na decyzje, trendy i opinie. Lucjusz Arruntiusz Kamillus Skrybonianus wzbudził zainteresowanie badaczy, naukowców, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa, którzy starają się zrozumieć jego implikacje, przyczyny i możliwe rozwiązania. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Lucjusz Arruntiusz Kamillus Skrybonianus, analizując jego znaczenie, ewolucję i debaty, które obecnie generuje.

Lucius Arruntius Camillus Scribonianus (zm. 41 n.e.) – uzurpator, który próbował obalić cesarza Klaudiusza w 41 n.e.

Skrybonianus był prawdopodobnie synem (lub wnukiem) Marka Furiusza Kamillusa, bratem Liwii Medulliny, drugiej narzeczonej Klaudiusza i potomkiem zdobywcy Wejów. Został adoptowany przez Lucjusza Arruntiusza Młodszego, który był konsulem w 6 n.e. Skrybonianus został konsulem w 32 n.e. razem z Gnejuszem Domicjuszem Ahenobarbusem, ojcem Nerona.

W 41 n.e. po śmierci Kaliguli był brany pod uwagę jako jego następca. Mimo bliskich związków z Klaudiuszem wzniecił przeciwko niemu rebelię. Pełnił wtedy rolę cesarskiego legata w Dalmacji. Gdy wojska Legio VII Macedonica i Legio XI ogłosiły go imperatorem, w Rzymie oczekiwał jego przybycia wpływowy senator Anniusz Winicjanus wtajemniczony w spisek mający na celu obalenie Klaudiusza. Przewrót nie powiódł się, gdyż Skrybonianus ogłosił zamiar przywrócenia republiki, co spowodowało odwrócenie się od niego wojska. Uciekł więc na wyspę Issa, gdzie popełnił samobójstwo lub został zamordowany przez żołnierza Wolaginiusza. Według Swetoniusza uzurpacja miała trwać pięć dni.

Synowi Skrybonianusa pozwolono pełnić urząd kwestora w 49 n.e.

Przypisy

  1. Swetoniusz, Klaudiusz 26 (Swetoniusz 1987 ↓, s. 223). Liwia Medullina zwana była też Kamillą ze względu na pochodzenie z rodu dyktatora Kamillusa.
  2. a b c d Kasjusz Dion, Historia rzymska LX 15.
  3. Dando-Collins 2009 ↓, s. 289 Po stłumieniu buntu oba legiony otrzymały w 42 n.e. przydomek Claudia Pia Fidelis.
  4. Tacyt, Dzieje II 75.
  5. Swetoniusz, Klaudiusz 13 (Swetoniusz 1987 ↓, s. 212).

Źródła

Bibliografia