Ludvík Vaculík
W tym artykule zbadamy znaczący wpływ, jaki Ludvík Vaculík wywarł na różne aspekty współczesnego społeczeństwa. Od wpływu na polu kultury po znaczenie w nauce, Ludvík Vaculík pozostawił niezatarty ślad w historii ludzkości. Przez dziesięciolecia Ludvík Vaculík był przedmiotem badań i debat, wywołując sprzeczne opinie i powodując ważne zmiany w sposobie, w jaki postrzegamy otaczający nas świat. Poprzez szczegółową analizę różnych perspektyw i istotnych wydarzeń, artykuł ten ma na celu rzucić światło na znaczenie Ludvík Vaculík i jego implikacje dla współczesnego społeczeństwa.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
6 czerwca 2015 |
| Narodowość |
czeska |
| Język |
czeski |
| Alma Mater |
Wyższa Szkoła Polityki i Administracji w Pradze |
| Dziedzina sztuki | |
| Ważne dzieła | |
|
Dwa tysiące słów | |
| Odznaczenia | |
| Order Tomáša Garrigue Masaryka | |
| Strona internetowa | |
Ludvík Vaculík (ur. 23 lipca 1926 w Brumovie, zm. 6 czerwca 2015 w Dobřichovicach) – czeski prozaik, dziennikarz, felietonista i publicysta.
Życiorys
W latach 1941–1946 pracował w zakładach obuwniczych Tomáša Baťi w Zlinie i Zruči nad Sazawą. W 1943 roku skończył szkołę zawodową. Trzy lata później ukończył szkołę handlu zagranicznego. W latach 1946–1950 studiował na wydziale polityki i dziennikarstwa Wyższej Szkoły Polityki i Administracji w Pradze. W latach 1948–1951 pracował na etacie w internatach w Benešovie nad Ploučnicą i w Pradze. W 1955 roku został redaktorem w dziale literatury politycznej wydawnictwa Rudé Právo. w 1957 roku pracował przy redakcji tygodnika rolniczego „Beseda Venkovské Rodiny” W 1959 roku rozpoczął pracę w Radiu Czechosłowackim w redakcji programów dla młodzieży. Od września 1965 był redaktorem czasopism „Literární Noviny”, a następnie „Literární Listy” i „Listy”.
W czerwcu 1967 roku skrytykował politykę Komunistycznej Partii Czechosłowacji. W czerwcu 1968 napisał manifest Dwa tysiące słów (Dva tisíce slov, které patří dělníkům, zemědělcům, úředníkům, vědcům, umělcům, a všem), krytykował w nim powolne tempo reform. Wzywał obywateli do organizowania się. W rocznicę inwazji na Czechosłowację, 21 sierpnia 1969 wziął udział w przygotowaniu odezwy do narodu „Dziesięć punktów”. Mimo oskarżenia o „przygotowania do działań przestępczych na szkodę państwa” nie został aresztowany. Od 1970 roku uczestniczył w odbywających się w mieszkaniu Ivana Klímy spotkaniach pisarzy, objętych zakazem publikacji. W 1972 roku założył niezależne wydawnictwo Petlice. W 1975 roku wraz z Pavlem Kohoutem pisał felietony o aktualnej sytuacji politycznej kraju. Pod koniec lat siedemdziesiątych redagował zbiory Československý fejeton – Československý fejtón oraz Hodina naděje – Almanach české literatury 1968–1978. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych utrzymywał się z honorariów dla prasy zachodniej. W 1981 roku założył miesięcznik „Obsah”, od końca 1987 roku pisał artykuły dla „Lidových Novin” w rubryce Poslední slovo.
Po 1989 roku wydał powieść Jak se dělá chlapec (Jak się robi chłopca) oraz inne jego wcześniejsze publikacje.
Książki (wybór)
- Sekyra (Siekiera), 1966
- Morčata (Świnki morskie), 1971
- Český snàř (Sennik czeski), Toronto 1983
- Jak se dělá chlapec (Jak się robi chłopca) 1987
Nagrody i odznaczenia
- Order Tomáša Garrigue Masaryka (1996)
- Státní ceny za literaturu a za překladatelské dílo (2008)
- Cena Jaroslava Seiferta (1987)
Przypisy
- ↑ Zmarł czeski pisarz, autor słynnego manifestu - Kultura i rozrywka w RMF24. rmf24.pl, 6 czerwca 2015. .
- ↑ Vaculík Ludvík, Encyklopedia PWN .
- ↑ Komunizm z ludzką twarzą s. 86.
- ↑ Seznam vyznamenaných - Pražský hrad. hrad.cz. . (cz.).
- ↑ Státní cena za literaturu a Státní cena za překladatelské dílo: Laureáti. mkcr.cz. . . (cz.).
- ↑ Cenu Jaroslava Seiferta 2010 získal Jáchym Topol. pioneerinvestments.cz. . (cz.).