Temat Magister inżynier jest od dawna przedmiotem zainteresowania i dyskusji. Przez lata Magister inżynier przyciągał uwagę zarówno ekspertów, jak i entuzjastów, generując szerokie spektrum opinii i perspektyw. Od swoich początków do dzisiejszego znaczenia, Magister inżynier odegrał znaczącą rolę w różnych dziedzinach, wpływając na życie milionów ludzi na całym świecie. W tym artykule szczegółowo zbadamy historię, wpływ i przyszłe konsekwencje Magister inżynier, zapewniając kompleksowe i wnikliwe spojrzenie na ten kluczowy temat.
Magister inżynier (mgr inż., z łac. „mistrz, nauczyciel” oraz „wynalazca”) – tytuł nadawany w systemach szkolnictwa wyższego wielu krajów. W Polsce jest to tytuł zawodowy nadawany przez uczelnie po ukończeniu studiów drugiego stopnia dla inżynierów. Jest odpowiednikiem angielskiego Master of Engineering (M.Eng.). Dla uzyskania tytułu magistra inżyniera niezbędne jest wcześniejsze zdobycie tytułu inżyniera na studiach I stopnia, na studiach II stopnia: uzyskania absolutorium, złożenia pracy dyplomowej oraz zdania egzaminu magisterskiego. Po uzyskaniu tytułu magistra inżyniera jest możliwość podjęcia studiów III stopnia dla uzyskania stopnia naukowego doktora inżyniera (dr inż.). Zgodnie z Międzynarodową Standardową Klasyfikacją Edukacji jest 7 poziomem nauczania, przedostatnim poziomem jaki można w ogóle zdobyć.
Do zakwalifikowania się na studia II stopnia dla inżynierów wymagane jest ukończenie co najmniej studiów inżynierskich (I stopnia, trwających zwykle 3,5–4 lata) i uzyskanie tytułu zawodowego inżyniera. Tytuł zawodowy magistra inżyniera nadawany jest przez uczelnie po ukończeniu studiów II stopnia dla inżynierów. Studia takie trwają zwykle 1,5 do 2 lat (3–4 semestry). Na studiach trzeba uzyskać absolutorium, złożyć pracę dyplomową oraz zdać egzamin magisterski (obejmujący obronę pracy dyplomowej i pytania z zakresu tematyki studiów). W Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji, kwalifikacją pełną jest dyplom potwierdzający uzyskanie tytułu zawodowego magistra inżyniera (magister inżynier).
Na podstawie obowiązującej do 1982 r. Ustawy z dnia 5 listopada 1958 r. o szkołach wyższych szkoły wyższe wydawały absolwentom dyplomy stwierdzające ukończenie studiów i nadanie tytułu magistra, magistra-inżyniera lub lekarza. Tytuły nadawane absolwentom studiów zawodowych określała Rada Ministrów w drodze rozporządzenia. Magister nie był wówczas tytułem zawodowym, lecz tytułem związanym z ukończeniem studiów wyższych (z dodaniem specjalności). Dopiero w Ustawie z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym stopnie magistra, magistra inżyniera i lekarza nazwano tytułami zawodowymi.