Maksymilian (Hajdin)
W dzisiejszym świecie Maksymilian (Hajdin) odegrał kluczową rolę w życiu ludzi. Wraz z postępem technologii i globalizacją Maksymilian (Hajdin) stał się tematem ogólnego zainteresowania, który obejmuje różne obszary społeczeństwa. Od Maksymilian (Hajdin) wywołał wielkie kontrowersje i debaty, po jego wpływ na kulturę popularną i sposób, w jaki ludzie wchodzą w interakcje. W tym artykule przyjrzymy się zjawisku Maksymilian (Hajdin) z różnych perspektyw, analizując jego znaczenie i wpływ na życie codzienne.
| Maksymilian Maksimilijan | |
| Biskup górnokarlovacki | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
21 sierpnia 1879 |
| Data i miejsce śmierci |
25 lutego 1936 |
| Biskup górnokarlovacki | |
| Okres sprawowania |
1931–1936 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
1906 |
| Diakonat |
do 1920 |
| Prezbiterat |
do 1920 |
| Nominacja biskupia |
6 grudnia 1920 |
| Chirotonia biskupia |
2 stycznia 1921 |
| Data konsekracji |
2 stycznia 1921 |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Miejsce | |
| Konsekrator |
Maksymilian, imię świeckie Milan Hajdin (ur. 21 sierpnia 1879 w Nowym Sadzie, zm. 25 lutego 1936 w Belgradzie) – serbski biskup prawosławny.
Życiorys
Ukończył serbskie gimnazjum w Sremskich Karlovcach, a następnie studia prawnicze w Zagrzebiu i seminarium duchowne w Sremskich Karlovcach. Do 1906, gdy złożył wieczyste śluby mnisze, był aplikantem adwokackim. Do 1920 był kolejno wyświęcony na diakona, a następnie na kapłana.
6 grudnia 1920 został nominowany na biskupa pomocniczego archieparchii belgradzko-karłowickiej z tytułem biskupa sremskiego i siedzibą w Sremskiej Mitrovicy. Jego chirotonia biskupia odbyła się 2 stycznia 1921. Jako prawnik i teolog brał udział w tworzeniu ustawu restytuowanego Patriarchatu Serbskiego. Siedem lat później objął katedrę dalmatyńską. W 1931 został przeniesiony na urząd ordynariusza eparchii górnokarlovackiej. Zmarł w Belgradzie, dokąd udał się na obrady Soboru Biskupów Serbskiego Kościoła Prawosławnego. Został pochowany w soborze Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni w Plaškach. W 1941 jego grób został sprofanowany przez ustaszy, a szczątki duchownego pochowano w nieznanym miejscu na terenie cmentarza miejskiego.
Przypisy
- ↑ a b biskup Sawa (Vuković), Srpski jerarsi od devetog do dvadesetog veka, Evro Beograd, Unireks Podgorica, Kalenić Kragujevac, 1996, s. 306.