Obecnie Meprobamat to temat, który zyskał duże znaczenie w społeczeństwie. Wiele osób interesuje się tą problematyką, czy to ze względu na jej wpływ na życie codzienne, czy też ze względu na jej wpływ na gospodarkę i kulturę. Meprobamat to temat obecny od wieków, a wraz z upływem czasu jego znaczenie staje się coraz bardziej widoczne. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Meprobamat, jego ewolucją w czasie i wpływem na współczesne społeczeństwo.
Meprobamat – organiczny związek chemiczny z grupy karbaminianówalkanodioli, zsyntetyzowany w maju 1950 roku przez Bernarda Jana Ludwika i Franka Bergera. Wprowadzony do lecznictwa w maju 1955 roku, jako jeden z pierwszych leków przeciwlękowych. Pierwszym, najbardziej znanym preparatem handlowym był Miltown. Meprobamat po podaniu doustnym wykazuje działanie uspokajające i przeciwlękowe (dawki jednorazowe 0,2–0,4 g) oraz nasenne (dawki jednorazowe 0,4–0,8 g). Do czasu wprowadzenia benzodiazepin, które go stopniowo wyparły, był głównym przedstawicielem leków przeciwlękowych, szeroko stosowanym w lecznictwie psychiatrycznym. W porównaniu z benzodiazepinami meprobamat działa silniej nasennie, słabiej uspokajająco i przeciwlękowo. Wykazuje dużą toksyczność (niebezpieczeństwo niedokrwistości aplastycznej, agranulocytozy). Kumulując się w ustroju może prowadzić do zatruć. Powoduje częste i uciążliwe objawy uboczne, m.in. „zespół behawioralnej intoksykacji”. Obecnie lek ma znaczenie marginalne, na świecie stosowany rzadko, z tendencją wyraźnie spadkową.
W Polsce nie jest obecnie zarejestrowany żaden preparat leczniczy zawierający substancję czynną meprobamat. Dawniej były dostępne preparaty: Meprobamat i połączenie meprobamatu z bromkiem oksyfenoniowym: Spasmobamat Preparaty te były wytwarzane przez ówczesne Starogardzkie Zakłady Farmaeutyczne Polfa (obecnie ZF Polpharma S.A.) oraz ówczesne Łowickie Zakłady Farmaceutyczne Polfa (obecnie Nycomed Pharma Sp. z.o.o.).
Tadeusz Lesław Chruściel, Kornel Gibiński: Leksykon Leków. PZWL, 1991.brak strony w książce* A. Chwalibogowska-Podlewska, J.K. Podlewski: Leki Współczesnej Terapii. Wyd. XII.brak strony w książce* Piotr Kubikowski, Wojciech Kostowski: Farmakologia, Podstawy farmakoterapii. PZWL, 1979.brak strony w książce* Vademecum Polfa. PZWL, 1972.brak strony w książce* Poradnik Terapeutyczny, pod redakcją Piotra Kubikowskiego. PZWL, 1975.brak strony w książce
