Dziś Na krzywy ryj to temat, który nadal budzi zainteresowanie i debatę w społeczeństwie. Przez dziesięciolecia Na krzywy ryj był tematem istotnym w różnych obszarach, od polityki po kulturę popularną. Z biegiem czasu Na krzywy ryj ewoluował i nabył nowe znaczenia i niuanse, co sprawiło, że w dalszym ciągu jest przedmiotem studiów i badań w różnych dyscyplinach. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Na krzywy ryj, analizując jego wpływ i znaczenie dzisiaj.
Wykonawca albumu studyjnego | ||||
Elektryczne Gitary | ||||
Wydany | ||||
---|---|---|---|---|
Nagrywany | ||||
Gatunek | ||||
Wydawnictwo |
PolyGram Polska | |||
Producent |
Stanisław Bokowy, Grzegorz Piwkowski, Julita Emanuiłow | |||
Oceny | ||||
| ||||
Album po albumie | ||||
|
Na krzywy ryj – album zespołu Elektryczne Gitary, wydany w 1997 roku. Płyta zawiera kompozycje Kuby Sienkiewicza, klawiszowca Piotra Łojka i saksofonisty Alka Koreckiego. Poza autorskimi piosenkami na płycie pojawiają się też trzy covery. Pierwszym z nich jest utwór instrumentalny Franka Zappy „Pinky”, drugim „Nie wiem co to sen” (w oryginale The Velvet Underground – „I'm Waiting for the Man”), a trzecim „Stacja Wilanowska” – piosenka opiewająca jedną ze stacji warszawskiego metra, która w oryginale chwaliła stację Waterloo w Londynie, a jej tytuł brzmiał „Waterloo Sunset” zespołu The Kinks. Wielkim przebojem okazało się „Co ty tutaj robisz”. Popularność zdobyły też „Goń swego pawia” i prześmiewcza „Ona jest pedałem”. Piosenka tytułowa, choć była singlem i miała teledysk, nie stała się przebojem.
Album osiągnął status platynowej płyty.
oraz: