Oddział Lotniczy Armii Halickiej

W dzisiejszym świecie Oddział Lotniczy Armii Halickiej to temat, który stał się istotny w różnych aspektach życia codziennego. Zarówno na poziomie osobistym, jak i zawodowym, Oddział Lotniczy Armii Halickiej wywołał duże zainteresowanie i debatę wśród ekspertów i ogółu społeczeństwa. Wraz z postępem technologii i globalizacją Oddział Lotniczy Armii Halickiej stał się tematem ciągłej dyskusji, ponieważ jego wpływ staje się coraz bardziej widoczny w różnych obszarach. W tym artykule będziemy dalej badać rolę Oddział Lotniczy Armii Halickiej dzisiaj i jej wpływ na różne aspekty społeczeństwa.

Oddział Lotniczy Armii Halickiej
Historia
Państwo

 Zachodnioukraińska Republika Ludowa

Sformowanie

1918

Rozformowanie

1920

Dowódcy
Pierwszy

Petro Franko

Działania zbrojne
Wojna polsko-ukraińska
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lotnicze

Oddział Lotniczy Armii Halickiej – jedyna jednostka lotnicza Armii Halickiej, zorganizowana na początku grudnia 1918 na lotnisku Krasne.

Dowódcą jednostki mianowano pilota – porucznika Petra Frankę. Jednostka podlegała bezpośrednio Państwowemu Sekretarzowi Spraw Wojskowych ZURL.

Podstawą tworzonej jednostki był 3 Odeski Dywizjon Lotniczy (6 samolotów), utworzony przez władze Państwa Ukraińskiego i przysłany na zachodnią Ukrainę. Oprócz 6 pilotów przybyła również ekipa techniczna licząca 15 żołnierzy. W Dywizjonie oprócz 5 przestarzałych samolotów rozpoznawczych znajdował się również jeden myśliwiec Nieuport 17.

Myśliwiec Nieuport 17 w barwach Armii Halickiej

Przejmując sprzęt pozostawiony przez armię austro-węgierską, jednostka do lutego 1919 została rozbudowana do 2 kompanii lotniczych i 1 remontowej:

  • 1 Polowa Sotnia Lotnicza – dysponowała 3 samolotami Hansa-Brandenburg B.I i 1 samolotem Lloyd C.II (i 3 samolotami w naprawie)
  • 2 Polowa Sotnia Lotnicza – dysponowała 4 samolotami Nieuport 17
  • 3 Sotnia Naprawcza

W sumie jednostka w lutym 1919 liczyła 394 żołnierzy i oficerów, 11 samolotów, 3 konie, 2 samochody ciężarowe, 1 reflektor lotniczy i 15 karabinów maszynowych. W marcu liczba samolotów spadła wskutek strat do 3 samolotów sprawnych i 7 w naprawie.

Pod koniec marca 1919 jednostka otrzymała pomoc od Ukraińskiej Republiki Ludowej w postaci 60 samolotów, jednak większość nich okazała się niesprawna. Przysłano również dywizjon balonowy (4 balony obserwacyjne).

24 kwietnia 1919 Państwowy Sekretariat Spraw Wojskowych zdecydował o utworzeniu Floty Powietrznej Zachodnich Okręgów Ukraińskiej Republiki Ludowej, której inspektorem został mjr Jewhen Puza. Flota składała się z następujących jednostek:

  • 1 Polowa Sotnia Lotnicza – dowódca por. Antin Chruszcz, lotnisko Duliby koło Stryja
  • 2 Polowa Sotnia Lotnicza – dowódca Dżan Bułat Kanukow, lotnisko Krasne
  • 3 Polowa Sotnia lotnicza – dowódca Nykander Załoznyj, lotnisko Tarnopol
  • 1 Dywizjon Balonowy – sztab i oddział techniczny w Stryju, pododdziały balonowe w Rogoźnie i Starym Siole
  • Kosz Lotniczy (oddziały zapasowe) – lotnisko Krasne
  • Szkoła pilotów i obserwatorów (Stanisławów)
  • Warsztaty naprawcze (Stanisławów, Krasne)

Przypuszczalnie Flota liczyła maksymalnie 50 samolotów, w tym kilkanaście sprawnych.

Samoloty Floty Powietrznej Armii Halickiej oznaczone były na skrzydłach dwoma współśrodkowymi kręgami (w środku żółty, na zewnątrz niebieski). Na kadłubach malowano czaszkę i skrzyżowane kości barwy białej.

Bibliografia

  • Maciej Krotofil, Ukraińska Armia Halicka 1918-1920, Toruń: Wydaw. Adam Marszałek, 2002, ISBN 83-7322-156-5, OCLC 830348777.