Obecnie Off-Broadway to temat, który przykuł uwagę wielu ludzi na całym świecie. Od momentu powstania Off-Broadway jest przedmiotem zainteresowania i debaty w różnych kręgach, generując najróżniejsze opinie i punkty widzenia. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie w historii czy wpływ na kulturę popularną, Off-Broadway pozostaje tematem ciągłych badań i dyskusji. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Off-Broadway, analizując jego znaczenie i wpływ dzisiaj.
Off-Broadway – profesjonalny teatr nowojorski o wielkości widowni mniejszej niż 500 miejsc, przez co zgodnie z zasadami klasyfikacyjnymi nie może być zdefiniowany jako teatr broadwayowski. Produkcja off-broadwayowska jest sztuką teatralną, musicalem lub rewią.
Pojęcie początkowo odnosiło się do teatrów (i dzieł w nich wystawianych) zlokalizowanych na bocznych ulicach przecinających Broadway w okolicy Theater District - tam gdzie zgrupowane są teatry broadwayowskie. Termin został potem przedefiniowany przez League of Off-Broadway Theatres and Producers (zrzeszenie właścicieli i producentów) i obecnie oznacza profesjonalny teatr w Nowym Jorku z liczbą miejsc od 100 do 499, jak również produkcje tam wykonywane podlegające pod umowy ze związkami branżowymi. Poprzednio (niezależnie od wielkości sali) za teatr broadwayowski uznawano każdy teatr zlokalizowany na Manhattanie w tzw. Broadway Box (pomiędzy 6 i 8 Aleją oraz Times Square i 42 Ulicą), natomiast pozostałe należały do off-Broadwayu i off-off-Broadwayu. Zmiana definicji była korzystna dla teatrów spełniających standardy jakościowe, jak i wykonawców tam występujących, ze względu na wyższe stawki i lepszą ochronę związkową na Broadwayu. Przykładem odwrotnym - obecnych teatrów off-Broadway dawniej klasyfikowanych jako broadwayowskie - są Laura Pels Theatre i Snapple Theater Center niespełniające limitu miejsc.
Teatry nieprzekraczające 100 miejsc na widowni są klasyfikowane jako off-off-Broadway.
Według krytyków początki off-Broadwayu należy datować na początek lat pięćdziesiątych XX wieku w reakcji na wzrastającą komercjalizację Broadwayu i potrzebę zapewnienia „schronienia dla nowej generacji” kreatywnych artystów. Pierwszym znaczącym osiągnięciem było wznowienie w 1954 roku Opery za trzy grosze (Kurta Weilla i Bertolda Brechta).
Wiele przedstawień z off-Broadwayu po odniesieniu sukcesu zostało przeniesione na Broadway. Dotyczy to m.in. musicali:
oraz sztuk:
Wiele produkcji było wystawianych przez wiele lat wyłącznie na off-Broadwayu. Rekordzistą jest wystawiany 42 lata The Fantasticks.
Dzieła, wykonawcy i personel techniczny off-Broadwayu mają prawo do ubiegania się o nagrody:
Dziełom z off-Broadwayu nie przysługują natomiast nagrody Tony Awards. Tylko raz, w 1956 (zanim zmieniono zasady przyznawania nagród Tony) Lotte Lenya zdobyła tę nagrodę dla „najlepszej aktorki drugoplanowej w musicalu” za Operę za trzy grosze.