Operacja Michael

W tym artykule będziemy dalej badać temat Operacja Michael, który w ostatnich latach przyciągnął uwagę naukowców, profesjonalistów i entuzjastów. Od momentu powstania Operacja Michael wzbudził duże zainteresowanie w różnych dziedzinach, wywołując debaty i refleksje, które znacząco przyczyniły się do rozwoju wiedzy w takich obszarach, jak nauka, technologia, kultura i społeczeństwo w ogóle. Na tych stronach zanurzymy się w fascynujący świat Operacja Michael, analizując jego różne aspekty, wpływ i znaczenie w bieżącym kontekście. Od jego początków po możliwy przyszły rozwój – wyruszymy w podróż pełną odkryć i zrozumienia, która pozwoli nam docenić znaczenie i potencjał Operacja Michael we współczesnym świecie.

Operacja Michael
I wojna światowa, front zachodni
Ilustracja
Czas

21 marca5 kwietnia 1918

Terytorium

Francja

Wynik

udana ofensywa niemiecka

Strony konfliktu
 Imperium brytyjskie

 Francja
 Stany Zjednoczone

 Cesarstwo Niemieckie
Dowódcy
Ferdinand Foch
Douglas Haig
Erich Ludendorff
Siły
49 dywizji+ 3 dywizje kawalerii 72 dywizje
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
49°51′00,0000″N 3°16′59,9880″E/49,850000 3,283330

Operacja Michael – jedna z operacji ofensywy wiosennej 1918 roku. Celem tej operacji nie była próba szybkiego wygrania wojny, ale uzyskania przewagi w negocjacjach pokojowych.

Ofensywa rozpoczęła się 21 marca 1918 roku uderzeniem około 750-tysięcznej armii z 6 tysiącami dział na długości 60 kilometrów frontu zachodniego, której celem było rozerwanie linii alianckich wojsk na dwie części. Niemcy zaplanowali zajęcie strategicznie ważnego obszaru Amiens, co miało osłabić aliantów i uniemożliwić im efektywną kontrofensywę. Ofensywa miała być przeprowadzona w pośpiechu, by zdążyć rozbić siły alianckie przed dotarciem na front oddziałów amerykańskich. W ciągu pięciu dni Niemcy zajęli większość ziem utraconych po bitwie nad Sommą, a w ciągu 10 dni znaleźli się pod Amiens. Mimo sukcesów, ofensywa nie osiągnęła żadnego celu.

Przypisy

  1. a b c Mann 2007 ↓, s. 355.

Bibliografia