W tym artykule omówiono temat Pałac Wiatrów z różnych perspektyw, a celem było przedstawienie kompleksowej i dogłębnej wizji tego tematu. Przeanalizowane zostaną jego pochodzenie, ewolucja, implikacje i możliwe scenariusze na przyszłość, a także jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Zostaną przeanalizowane różne badania, opracowania i ekspertyzy, aby zapewnić czytelnikowi pełne i aktualne zrozumienie Pałac Wiatrów. Dodatkowo zostaną zaprezentowane konkretne przykłady i studia przypadków, aby zilustrować koncepcje teoretyczne i zapewnić lepsze zrozumienie. Mamy nadzieję, że ten artykuł będzie przydatny i interesujący dla tych, którzy chcą pogłębić swoją wiedzę na temat Pałac Wiatrów.
Fasada Pałacu Wiatrów od wschodu | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Styl architektoniczny |
architektura radźputów |
Architekt |
Lal Chand Ustad |
Wysokość całkowita |
15 m |
Ukończenie budowy |
1799 |
Pierwszy właściciel | |
Położenie na mapie Radżastanu | |
Położenie na mapie Indii | |
26°55′26″N 75°49′35″E/26,923889 75,826389 | |
Strona internetowa |
Pałac Wiatrów, także Hawa Mahal (hindi हवा महल havā mahal) – pałac w Jaipurze, wzniesiony w 1799 roku z inicjatywy maharadży Sawai Pratapa Singha (1778–1803), doskonały przykład architektury radźputów. Budowla z czerwonego piaskowca z monumentalną fasadą stanęła przy jednej z głównych ulic Jaipuru, aby umożliwić damom dworu obserwowanie życia codziennego miasta – w fasadzie budowli znajdują się 953 małe zabudowane transenną balkony tzw. dżarokh.
W budynku mieści się Muzeum Archeologiczne z kolekcją rzeźb i wyrobów lokalnego rzemiosła. Najstarsze eksponaty pochodzą z II wieku p.n.e.
Nazwa Pałac Wiatrów została nadana budowli z uwagi na jej lekką konstrukcję i panującą we wnętrzach lekką, chłodną „bryzę”.
Pałac został wzniesiony w 1799 roku z inicjatywy maharadży Sawai Pratapa Singha, panującego w latach 1778–1803, patrona literatury, sztuki i architektury. Pratapa Singh dedykował pałac Krysznie, stąd fasada budowli przypomina kształtem mukut – koronę Kryszny. Projekt wykonał Lal Chand Ustad. Budowla stanęła w południowo-wschodnim rogu kompleksu pałacowego maharadży sarahad.
Nie zachowały się żadne dokumenty odnośnie do oryginalnego przeznaczenia pałacu. Pałac został zbudowany w okresie, kiedy restrykcyjnie przestrzegano praktyki purdah – uniemożliwiania publicznej obserwacji kobiet. Stąd powszechne przekonanie, że budowla stanęła by umożliwić damom dworu obserwowanie z ukrycia życia codziennego miasta.
Z pałacu roztacza się widok na Jantar Mantar – średniowieczne obserwatorium i na cały Jaipur.
Powstały z czerwonego piaskowca pałac to struktura okalająca dwa dziedzińce z monumentalną fasadą w części wschodniej. Pięciopiętrowa fasada z 953 małymi, zabudowanymi transenną balkonami tzw. dżarokhami przypomina ul. Dekoracyjna fasada bazuje na powtarzanym w pionie i w poziomie motywie trzech dżarokh złożonych z trzech elementów – większego oflankowanego dwoma mniejszymi. Trzy piętra zdobione w ten sposób nakryte są dwoma piętrami wieńczącymi budowlę. Czwarte piętro powtarza motyw potrójnych dżarokh o zmiennej wysokości, by utworzyć zwieńczenie. Ostatnie, piąte piętro dźwiga dach bangaldar. Wszystkie piętra są wąskie, mieszcząc jedno pomieszczenie, a ściany budowli mają jedynie 20 cm grubości.