W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Palazzo Vilhena, który w ostatnich latach przykuł uwagę i zainteresowanie wielu osób. Zagłębimy się w jego pochodzenie, obecne znaczenie i wpływ na różne obszary codziennego życia. Przeanalizujemy także różne perspektywy i opinie istniejące wokół Palazzo Vilhena, aby zapewnić naszym czytelnikom pełny i zrównoważony pogląd. Mamy nadzieję, że poprzez ten artykuł zaoferujemy głębsze i bogatsze zrozumienie Palazzo Vilhena, a także zachęcimy do debaty i refleksji wokół tego fascynującego tematu.
nr rej. 01184 (wpis 28.12.2012 do National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands) | |
Dziedziniec frontowy Pałacu | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Typ budynku | |
Styl architektoniczny | |
Architekt | |
Inwestor | |
Rozpoczęcie budowy |
1726 |
Ukończenie budowy |
1728 |
Pierwszy właściciel | |
Obecny właściciel |
Rząd Malty |
Położenie na mapie Malty | |
Położenie na mapie Morza Śródziemnego | |
35°53′05,3″N 14°24′14,0″E/35,884806 14,403889 | |
Strona internetowa |
Palazzo Vilhena, znany również jako Vilhena Palace (malt. Il-Palazz De Vilhena) lub Magisterial Palace (malt. Palazz Maġisterjali) – pałac w Mdinie na Malcie zbudowany w stylu francuskiego baroku. Nazwany na cześć Antonio Manoela de Vilheny, Wielkiego Mistrza joannitów, który zlecił jego budowę. Pałac został wybudowany w latach 1726–1728 według projektu francuskiego architekta Charlesa François de Mondion, na miejscu zgromadzeń Universita (lokalnej rady). Pałac był używany jako szpital w XIX i XX w., i po 1909 znany był jako Connaught Hospital. Od 1973 mieści się w nim Narodowe Muzeum Historii Naturalnej.
Miejsce, na którym stoi Palazzo Vilhena, było pierwotnie zajęte przez zabudowę z okresu punickiego, a następnie przez bizantyjski fort, przebudowany później na zamek (znany w średniowieczu jako Castellu di la Chitati). Wewnętrzne mury zamku zostały rozebrane w XV wieku, a pozostała część, w latach 30. XVI wieku, została przekształcona w pałac przez Wielkiego Mistrza Philippe’a Villiers de L’Isle-Adam. Pałac nazywano Palazzo Giuratale, został siedzibą rady komunalnej Mdiny, znanej jako Universita. Budynek został mocno uszkodzony podczas trzęsienia ziemi w roku 1693.
3 listopada 1722 nowo wybrany wielki mistrz Antonio Маnoel de Vilhena zarządził odbudowę i renowację Mdiny. Wejście do miasta zostało całkowicie przebudowane, a miejsce posiedzeń Universita zostało zburzone, aby zrobić miejsce dla letniej rezydencji Wielkiego Mistrza. Jako nowe miejsce spotkań Universita, zbudowany został nowy Banca Giuratale.
Budowa nowego pałacu Vilheny rozpoczęła się w roku 1726, a zakończyła się dwa lata później, w roku 1728. Budynek został zaprojektowany przez Charlesa Francois de Mondion w stylu francuskiego baroku, z podobnymi rozwiązaniami architektonicznymi jak Parisian Hôtel Palaces. Budowa pałacu przebiegała pod nadzorem i kierownictwem maltańskiego capomastro Petruzzo Debono.
Pałac służył jako tymczasowy szpital podczas epidemii chоlery w 1837.
12 czerwca 1860 pałac został przekształcony w sanatorium dla brytyjskich żołnierzy. Został on oddany w dzierżawę za kwotę 160 funtów rocznie, a przystosowanie budynku do potrzeb szpitala pochłonęło prawie 1000 funtów. Szpital został tymczasowo zamknięty w 1890 i przez jakiś czas służył jako koszary. Został otwarty wkrótce potem; ostatecznie został zamknięty w 1907.
Pałac został ponownie otwarty przez króla Edwarda VII 22 kwietnia 1909, jako szpital dla chorych na gruźlicę. Był znany jako Connaught Hospital, po Arturze, księciu Connaught i Strathearn, który podarował 800 funtów na zakup nowego sprzętu dla szpitala. Szpital został zamknięty w 1956.
Pałac został otwarty jako Muzeum Historii Naturalnej 22 czerwca 1973. Jego zbiory obejmują okazy flory i fauny, skamieniałości, skały, minerały oraz dioramy maltańskiego środowiska naturalnego.
Dziedziniec frontowy pałacu został odbudowany w latach 2000-2002, za kwotę około 46 000 Lm. Został on uroczyście otwarty przez Prezydenta Malty, Guido de Marco, w lipcu 2002 r.
Budynek jest zabytkiem narodowym 1 klasy. 28 grudnia 2012 został wpisany na listę National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands (nr 01184).
Palazzo Vilhena to duży budynek, który jest „wspaniałym przykładem francuskiego baroku”. Posiada dziedziniec frontowy w kształcie litery U, który pokrywa się z planem pierwotnego zamku, i jest możliwe, że zawiera pozostałości XVI-wiecznego pałacu, wtopione w strukturę. Na dziedziniec frontowy wchodzi się przez bramę, ozdobioną herbem de Vilheny. Centralna fasada pałacu zawiera zdobione główne wejście, oskrzydlone przez kolumny korynckie, i zwieńczone płaskorzeźbą z brązu, przedstawiającą herb de Vilheny oraz inne herby.
Wnętrze pałacu ma zabudowę nieregularną, ostro kontrastującą z regularnością i równowagą na zewnątrz. Budynek zawiera także wewnętrzny dziedziniec.
Palazzo Vilhena jest połączony z Corte Capitanale, który został zbudowany w tym samym czasie co pałac, i został również zaprojektowany przez Mondiona. Budynek ten służył jako sąd, i połączenie go z pałacem było gestem symbolicznym, aby pokazać, że sąd był pod jurysdykcją Zakonu św. Jana. Corte Capitanale służy teraz jako siedziba lokalnej Rady.