Parametr (informatyka)

W tym artykule zbadamy fascynujący świat Parametr (informatyka), temat, który z biegiem czasu wzbudził ciekawość i zainteresowanie wielu osób. Od swoich historycznych początków po wpływ na współczesny świat, Parametr (informatyka) odegrał istotną rolę w różnych aspektach życia codziennego. Poprzez głębokie i szczegółowe spojrzenie zanurzymy się w różnych aspektach Parametr (informatyka), badając jego znaczenia, implikacje i znaczenie w bieżącym kontekście. Wyruszymy w podróż pełną odkryć i refleksji, analizując wpływ Parametr (informatyka) na społeczeństwo i sposób, w jaki rozumiemy otaczający nas świat. Dołącz do nas w ekscytującej eksploracji Parametr (informatyka) i odkryjmy razem jego tajemnice i wpływ na naszą rzeczywistość.

Parametr (parametr formalny) − element składni w określonym języku programowania, umożliwiający komunikację pomiędzy podprogramem wywołanym a programem wywołującym. Parametry określa się wraz z deklaracją określonego podprogramu, w jego nagłówku.

Funkcje parametru

Parametrem jest określony, zadeklarowany i zdefiniowany w programie (kodzie źródłowym), element (identyfikator), umożliwiający przekazanie argumentu do podprogramu oraz wyniku z podprogramu do zadania wywołującego tenże podprogram (nadrzędnego). Parametr może zostać zdefiniowany dla podprogramu lub programu. W tym drugim przypadku parametr służy do komunikacji danego programu (procesu) z systemem operacyjnym lub innym programem wywołującym.

Deklaracja i definicja parametru

Parametry zwykle, w większości języków programowania, deklaruje się i definiuje wraz z deklaracją podprogramu. Typowym sposobem jest utworzenie listy parametrów w nawiasie po nazwie podprogramu. Tu najczęściej następuje zdefiniowanie atrybutów parametrów (np. typu).

Przykład w języku Pascal:

{ Pascal }
function Sum(a, b : integer):integer;
begin
  Sum:=a+b
end;

Przykład w języku C:

/* C */
int Sum(a, b)
  int a,b;
{
  return a+b;
}

W powyższych przykładach zadeklarowano i zdefiniowano parametry a i b. W Pascalu deklaracja i definicja występuje razem, w języku C w nagłówku zadeklarowano parametry pod nagłówkiem a przed nawiasem otwierającym instrukcję blokową funkcji Sum, zdefiniowano parametry jako dane typu int (dotyczy pierwszych wersji języka C, w późniejszych standardach dopuszczono obie formy deklaracji parametrów).

Skojarzenie argumentu z parametrem

Parametr w podprogramie reprezentuje określoną wartość lub komórkę pamięci umożliwiającą komunikację z programem nadrzędnym. W momencie wywołania podprogramu następuje skojarzenie argumentu przekazywanego do podprogramu z odpowiednim parametrem. Skojarzenie takie dokonywane jest w wyniku wykonania instrukcji wywołania lub wywołania funkcji w wyrażeniu. Istnieją różne sposoby kojarzenia argumentów z parametrami.

 Osobny artykuł: Argument (informatyka).

Różne rozwiązania

W różnych językach programowania ich twórcy stosowali różne rozwiązania związane z parametrami.

Zmienna lista argumentów

W niektórych językach programowania lub ich konkretnych implementacjach istnieje możliwość przekazywania zmiennej liczby argumentów do podprogramu. Aby umożliwić odczyt w podprogramie wartości z listy argumentów o zmiennej ich liczbie, definiuje się parametr wskazujący na taką listę, a w deklaracji podprogramu umieszcza często symbol informujący kompilator, że podprogram może być wywoływany ze zmienną liczbą argumentów.

 Osobny artykuł: Zmienna liczba argumentów.

Stos zamiast parametrów

Specyfika niektórych języków programowania, np. Forth, powoduje, że do przekazywania argumentów do podprogramu używa się stosu zamiast parametrów. Podprogram odczytuje wartość ze stosu, która musi zostać tam umieszczona przed wywołaniem podprogramu. Jedynie wypracowany styl pisania programów w tym języku powoduje, że w kodzie źródłowym specyfikuje się parametry w wartość zwracaną, np.:

 : Sum ( a, b -- a, b, c ) dup rot dup rot + ;

Lecz powyższa specyfikacja parametrów a i b oraz rezultatu a, b, c, jest tylko eleganckim stylem programowania, konwencją dobrowolnie stosowaną przez programistów, gdyż napis "( a, b -- a, b, c )" jest jedynie komentarzem.

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c Michael Marcotty, Henry Ledgord, W kręgu języków programowania, tłumaczenie: Krystyna Jerzykiewicz, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1980, Seria: Biblioteka Inżynierii Oprogramowania, ISBN 83-204-1342-7
  2. a b John E. Nicholls, Struktura języków programowania, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1980, Seria: Informatyka, ISBN 83-204-0246-8
  3. Andrzej Marciniak, Borland Pascal 7.0, Wyd. Nakom, Poznań 1994 r., seria: Biblioteka Użytkownika Mikrokomputerów ISBN 83-85060-53-7, ISSN 0867-6011
  4. a b Michał Iglewski, Jan Madey, Stanisław Matwin, Pascal. Język wzorcowy – Pascal 360., Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1984, wydanie trzecie – zmienione, Seria: Biblioteka Inżynierii Oprogramowania, ISBN 83-204-0597-1
  5. Jan Bielecki, Turbo C z grafiką na IBM PC, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1990, Seria: Mikrokomputery, ISBN 83-204-1101-7
  6. Jan Bielecki, Język FORTH, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1988, Seria: Mikrokomputery, ISBN 83-204-0930-6