Plac Teatralny w Toruniu
We współczesnym świecie Plac Teatralny w Toruniu zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Od momentu pojawienia się Plac Teatralny w Toruniu przyciąga uwagę zarówno ekspertów, jak i hobbystów, stając się tematem interesującym szerokie grono ludzi. W tym artykule szczegółowo zbadamy znaczenie Plac Teatralny w Toruniu w różnych kontekstach, analizując jego wpływ w różnych obszarach społeczeństwa. Dzięki dogłębnej analizie odkryjemy, jak Plac Teatralny w Toruniu wpłynął na nasz sposób życia, pracy i relacji. Dodatkowo przyjrzymy się obecnym trendom związanym z Plac Teatralny w Toruniu i jego prognozą na przyszłość. Bez wątpienia Plac Teatralny w Toruniu okazał się tematem o znaczeniu globalnym, odgrywając fundamentalną rolę w kształtowaniu współczesnego świata.
| Stare Miasto | |
 Zabudowa południowej części Placu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
Położenie na mapie Torunia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
 53°00′44,8″N 18°36′12,4″E/53,012450 18,603450
| |
Plac Teatralny w Toruniu (niem. Theaterplatz; w latach 1946–1950 Plac Bolesława Limanowskiego, w latach 1950–1990 Plac Armii Czerwonej) – plac położony w centrum Torunia, będące północnym wejściem do Starego Miasta.
Na obszarze dzisiejszego placu znajdowała się Brama Chełmińska. Do 1920 roku plac nosił niemiecką nazwę Theaterplatz. W latach 1920–1921 torunianie planowali wznieść na placu Obelisk Wolności/Niepodległości. Miał on zastąpić pruski Kriegsdenkmal. Projekt Obelisku Wolności/Niepodległości nie został sfinalizowany. Niemiecką nazwę przywrócono pod koniec 1939 roku, gdy wojska niemieckie zajęły Toruń. W listopadzie 1946 roku plac przemianowano na plac Bolesława Limanowskiego. W lutym 1950 nazwę placu ponownie zmieniono, na plac Armii Czerwonej. Nazwa ta utrzymała się do końca Polski Ludowej.
W 1904 roku przy placu wybudowano gmach teatru, noszący obecnie imię Wilama Horzycy. W 1929 roku przy placu wzniesiono budynek Urzędu Marszałkowskiego. W 1944 roku na placu Teatralnym umieszczono pomnik flisaka, znajdujący się wcześniej na dziedzińcu Ratusza Staromiejskiego na Rynku Staromiejskim.
Na placu Teatralnym zaczyna się alejka spacerowa, przechodząca przez wschodnią stronę alei Solidarności. Ponadto przy placu Teatralnym znajduje się żółty drogowskaz, wskazujący kierunek i odległość do Getyngi, miasta partnerskiego Torunia.
Przypisy
- ↑ Golon 2020 ↓, s. 152.
- ↑ Brama Chełmińska. toruntour.pl. .
- ↑ a b Deczyński 2021 ↓, s. 65-66.
- ↑ Kluczwajd 2015 ↓, s. 44.
- ↑ Golon 2003 ↓, s. 177-178.
- ↑ Historia teatru w Toruniu. toruntour.pl. .
- ↑ Gawęcka 2011 ↓, s. 19.
- ↑ Ziółkiewicz i Paczuski 2002 ↓, s. 18.
- ↑ Aleja Solidarności. turystyka.torun.pl. .
Bibliografia
- Włodzimierz Ignacy Deczyński. Germanizacja i nazyfikacja nazw topograficznych Torunia dokonana przez niemieckie władze okupacyjne w 1939 roku. „Rocznik Toruński”. 48, 2021.
- Barbara Maria Gawęcka. Dzieje budynku Collegium Maius Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. „Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo”. 41, 2011.
- Mirosław Golon. Powstanie pomnika wdzięczności Armii Czerwonej w Toruniu w 1946 roku. „Rocznik Toruński”. 30, 2003.
- Mirosław Golon. Pomniki Niepodległości w Toruniu - odzyskanej w 1920 i „rozstrzelanej” w 1939 r. Refleksje historyczne z perspektywy stulecia: 1920-2020. „Fides, Ratio et Patria. Studia Toruńskie”. 13, 2020.
- Katarzyna Kluczwajd (tekst), Dariusz Lipiński (redakcja): Bydgoskie Przedmieście: przewodnik: 51 obiektów, plan Przedmieścia + Ogród Zoobotaniczny. Toruń: 2015. ISBN 978-83-940157-4-9.
- Antoni Ziółkiewicz, Adam Paczuski: Pomniki Torunia. Toruń: Wydawnictwo Regionalnego Ośrodka Studiów i Ochrony Środowiska Kulturalnego w Toruniu, 2002. ISBN 83-87768-85-5.