Ponadtlenki

Obecnie Ponadtlenki stał się tematem o dużym znaczeniu w różnych obszarach. Znaczenie Ponadtlenki rośnie ze względu na jego wpływ na społeczeństwo, gospodarkę, naukę, technologię, politykę i kulturę. Od podejścia historycznego po jego dzisiejsze znaczenie, Ponadtlenki był przedmiotem zainteresowania i analiz ekspertów z różnych dziedzin. W tym artykule zbadamy różne aspekty Ponadtlenki i jego wpływu na dzisiejszy świat, a także możliwe implikacje i wyzwania stojące przed tym stale rozwijającym się zjawiskiem.

Ponadtlenkinieorganiczne związki chemiczne o charakterze soli, zawierające jednowartościowy anion ponadtlenkowy O
2
. Ponadtlenki w stanie wolnym znane są tylko dla litowców (np. ponadtlenek potasu KO2). Powstają podczas spalania odpowiednich metali na powietrzu lub w atmosferze tlenu. Są to substancje krystaliczne o barwie od żółtej do pomarańczowej.

Budowa

Długość wiązania O–O w ponadtlenkach jest podobna do długości wiązań O–O w ozonie i wynosi 1,28 Å (dla KO
2
), co stanowi wartość pośrednią między wiązaniem podwójnym w tlenie (O=O, 1,21 Å), a wiązaniem pojedynczym w nadtlenkach (2−, 1,49 Å). Strukturę jonu ponadtlenkowego można zapisać wzorem , gdzie między atomami tlenu występuje wiązanie trójelektronowe o rzędzie 1,5.

Reakcje

Ponadtlenki litowców gwałtownie reagują z wodą z wydzieleniem wolnego tlenu, zapalają siarkę i większość substancji organicznych. Poza ponadtlenkami litowców znane są ponadtlenki berylowców oraz cynku i kadmu, które jednak występują tylko w małych stężeniach jako roztwory stałe w nadtlenkach.

Jon O
2
jest wolnym rodnikiem i może oddziaływać z kompleksami metali oraz z molekułami i układami biologicznymi. Wobec silnych utleniaczy wykazuje właściwości redukujące.

Ponadtlenki energicznie reagują z wodą:

2O
2
+ H2OO2 + HO
2
+ OH
2HO
2
2OH
+ O2 (powoli)

Reakcję ponadtlenków z dwutlenkiem węgla wykorzystuje się do jego usuwania w układach zamkniętych i regeneracji tlenu, np. w okrętach podwodnych:

4KO
2

(s)
+ 2CO
2

(g)
→ 2K
2
CO
3

(s)
+ 3O
2

(g)

Zobacz też

Przypisy

  1. Abrahams, S. C., Kalnajs, J. The crystal structure of α-potassium superoxide. „Acta Cryst.”. 8 (8), s. 503–506, 1955. DOI: 10.1107/S0365110X55001540. 
  2. a b F.A. Cotton, G. Wilkinson, P.L. Gaus: Chemia nieorganiczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995. ISBN 83-01-11772-9.