Prawo pościgu

W dzisiejszym świecie znaczenie Prawo pościgu jest widoczne we wszystkich dziedzinach życia. Niezależnie od tego, czy jest to świat biznesu, polityki, nauki czy kultury, Prawo pościgu odgrywa kluczową rolę w sposobie, w jaki ludzie wchodzą w interakcje, informują się nawzajem i podejmują decyzje. Dlatego ważne jest, aby w pełni zrozumieć wpływ, jaki Prawo pościgu ma na nasze społeczeństwo, a także możliwe konsekwencje, jakie jego wpływ może mieć w przyszłości. W tym artykule zbadamy różne aspekty i perspektywy związane z Prawo pościgu, w celu przedstawienia przeglądu i wglądu w jego znaczenie w dzisiejszym świecie.

Prawo pościgu (ang. right of hot pursuit) – prawo przysługujące okrętom wojennym i samolotom oraz innym upoważnionym statkom morskim i powietrznym w służbie rządowej stosowane wobec jednostek, których załoga lub pasażerowie podejrzani są o naruszenie przepisów prawa państwa nadbrzeżnego. Pościg taki może rozpocząć się na:

Przebywanie przez statek ścigany na wodach wewnętrznych lub terytorialnych nie jest warunkiem wymaganym dla rozpoczęcia pościgu. Konieczne jest natomiast nadanie sygnału optycznego lub dźwiękowego w odległości umożliwiającej dostrzeżenie lub usłyszenie go. Pościg powinien być nieprzerwany, ustaje natomiast z chwilą wpłynięcia jednostki ściganej na morze terytorialne państwa trzeciego.

Obecnie odpowiednie regulacje w tym zakresie zawiera Konwencja jamajska z 1982 w art. 111. W prawie polskim instytucja prawa pościgu opisana została w art. 16 – 18 ustawy z 12 października 1990 r. o Straży Granicznej. Brak regulacji odwrotnego prawa pościgu (ang. reverse hot pursuit), dzięki któremu statek płynący pod banderą jednego państwa mógłby po podjęciu pościgu na wodach otwartych wpłynąć na wody terytorialne innego państwa.

Przypisy

  1. Konwencja Narodów Zjednoczonych o prawie morza, sporządzona w Montego Bay dnia 10 grudnia 1982 r. (Dz.U. z 2002 r. nr 59, poz. 543) Analiza : Terroryzm morski w świetle międzynarodowego prawa karnego, s. 138 – 145.
  2. Dz.U. z 2023 r. poz. 1080
  3. Terroryzm morski, op. cit. s. 166 – 168.

Bibliografia