W tym artykule temat Pseudokolcopłetwe zostanie omówiony z różnych perspektyw, aby zapewnić szeroką i szczegółową wizję tego tematu, który jest dziś tak istotny. W tym kontekście zaprezentowane zostaną różne aspekty związane z Pseudokolcopłetwe, w tym jego historia, wpływ na społeczeństwo, jego implikacje na poziomie globalnym oraz możliwe rozwiązania i wyzwania, jakie stwarza. Przeanalizowane zostaną również różne opinie i stanowiska w tej sprawie, aby przedstawić wyważoną i kompletną wizję, która pozwoli czytelnikowi w pełni zrozumieć dzisiejsze znaczenie i złożoność Pseudokolcopłetwe.
Paracanthopterygii | |
Greenwood et al., 1966 | |
Melanocetus murrayi | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Podtyp | |
Gromada | |
Nadrząd |
pseudokolcopłetwe |
Pseudokolcopłetwe, parakolcopłetwe, nibykolcopłetwe , równopłetwe (Paracanthopterygii) – nadrząd ryb promieniopłetwych z infragromady doskonałokostnych (Teleostei), obejmujący ponad 1340 gatunków występujących współcześnie, przeważnie morskich. Większość charakteryzuje się przesuniętymi ku przodowi płetwami brzusznymi, szeroką i niską głową oraz dobrze rozwiniętymi kośćmi gardłowymi.
Do pseudokolcopłetwych zaliczane są rzędy :
Dotychczasowe badania molekularne nie potwierdziły monofiletyzmu Paracanthopterygii.
Pseudokolcopłetwe są drapieżnikami, żywiącymi się mniejszymi rybami i skorupiakami. Występują zazwyczaj w dużych ławicach, zamieszkują w większości przy dnie. Są aktywne nocą lub przebywają całkowicie w wodach głębinowych albo w jaskiniach. Cechą charakterystyczną jest obecność wabika - przekształconego promienia płetwy grzbietowej lub wyrostka skórnego, zwabiającego ofiary. U dorszowatych ciało jest wydłużone, smukłe, długa płetwa grzbietowa u wielu gatunków jest podzielona na kilka części, a u niektórych przedstawicieli podobnie zbudowana jest płetwa odbytowa. Natomiast płetwy brzuszne są znacznie przesunięte i znajdują się mniej więcej pod płetwami piersiowymi. Na ich żuchwie umieszczony jest pojedynczy, acz długi wąsik czuciowy. Z kolei morszczukowate charakteryzują się szpiczastym pyskiem, w którym umieszczone są liczne, ostre zęby. Buławikowate natomiast mają nieproporcjonalnie dużą, kościstą głowę, a ich ciało pokryte jest szorstką łuską. W przeciwieństwie do morszczukowatych i dorszowatych żywią się w większości padliną i zwierzętami bentosowymi. Żabnicowate doskonale wtapiają się w otoczenie, głównie dzięki mimetycznym barwom i kształtowi ciała. Żabnicowate prowadzą osiadły tryb życia. Ich ciało jest krępe, spłaszczone grzbieto-brzusznie, głowa jest nieproporcjonalnie duża, otwór gębowy szeroki.