Rejon knyszyński
W dzisiejszym świecie Rejon knyszyński zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Niezależnie od tego, czy chodzi o dziedzinę akademicką, biznesową, technologiczną czy społeczną, Rejon knyszyński stał się podstawowym tematem, który przenika wszystkie obszary naszego życia. Jego wpływ był tak znaczący, że istotne jest zrozumienie jego wpływu i konsekwencji, jakie ze sobą niesie. W tym artykule szczegółowo i wyczerpująco zbadamy wszystko, co dotyczy Rejon knyszyński, od jego początków po perspektywy na przyszłość, w celu przedstawienia pełnej i aktualnej wizji tego tematu, który jest dziś tak aktualny.
| rejon | |
| 1940-1941, 1944-1945 | |
.svg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Republika związkowa | |
| Obwód | |
| Siedziba | |
| Data powstania |
koniec 1940 |
| Data likwidacji |
22 czerwca 1941 |
| Języki urzędowe | |
Rejon knyszyński (biał. Кнышынскі раён) – istniejący formalnie w latach 1940-1945 (de facto 1940-1941 i 1944-1945) rejon w północno-zachodniej części Białoruskiej SRR, w obwodzie białostockim.
Utworzony został przez władze radzieckie pod koniec 1940 roku w miejsce zniesionego rejonu monieckiego, utworzonego na okupowanym terytorium województwa białostockiego II Rzeczypospolitej.
W jego skład weszła północno-zachodnia część powiatu białostockiego oraz północna część powiatu wysokomazowieckigo z gminami Dolistowo, Goniądz, Kalinówka (z Mońkami), Krypno, Stelmachowo i Trzcianne oraz miastami Goniądz, Knyszyn i Tykocin.
Rejon był jednostką administracyjną istniejącą de facto, legalną z punktu widzenia władz ZSRR. Z punktu widzenia prawa międzynarodowego jej utworzenie było nielegalne, a jej obszar stanowił część terytorium II Rzeczypospolitej pod okupacją ZSRR.
Rejon przestał de facto istnieć, gdy na jego teren wkroczyły wojska niemieckie w czerwcu 1941, włączając go w skład okręgu Białystok.
Po ponownym zajęciu obszaru przez Armię Czerwoną we wrześniu 1944, rejon wrócił pod administrację BSSR.
Na mocy umowy granicznej pomiędzy Polską a ZSRR z 16 sierpnia 1945 roku rejon zlikwidowano i oddano Rzeczypospolitej Polskiej.
Przypisy
Bibliografia
- pod red. Hienadzia Paszkoua: Encykłapiedyja historyi Biełarusi u 6 tamach. T. 6 Księga 2: Uswieja – jaszyn. Dadatak. Mińsk: „Biełaruskaja encykłapiedyja” imia Pietrusia Brouki, 2003, s. 616. ISBN 985-11-0276-8. (biał.).