Rezerwat przyrody Bielawy

W dzisiejszym artykule będziemy odkrywać fascynujący świat Rezerwat przyrody Bielawy. Niezależnie od tego, czy chcesz dowiedzieć się więcej o tej osobie, odkryć nowe aspekty tego tematu, czy też zrozumieć znaczenie tej daty, znajdziesz tutaj wszystkie potrzebne informacje. Idąc tym tropem, przeanalizujemy różne aspekty związane z Rezerwat przyrody Bielawy, od jego początków po wpływ na obecne społeczeństwo. Przygotuj się na ekscytującą podróż odkrywczą, która pozwoli Ci spojrzeć na Rezerwat przyrody Bielawy z nowej perspektywy.

Bielawy
Ilustracja
rezerwat leśny
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Mezoregion

Równina Wrzesińska

Data utworzenia

1954

Akt prawny

M.P. z 1954 r. nr 114, poz. 1639

Powierzchnia

20,01 ha

Powierzchnia otuliny

19,44 ha

Położenie na mapie gminy Czerniejewo
Mapa konturowa gminy Czerniejewo, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Bielawy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Bielawy”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Bielawy”
Położenie na mapie powiatu gnieźnieńskiego
Mapa konturowa powiatu gnieźnieńskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Bielawy”
Ziemia52°27′30″N 17°28′00″E/52,458333 17,466667

Rezerwat przyrody Bielawyleśny rezerwat przyrody położony w gminie Czerniejewo, powiecie gnieźnieńskim (województwo wielkopolskie).

Charakterystyka

Powierzchnia: 20,01 ha. Powierzchnia otuliny: 19,44 ha.

Został utworzony w 1954 roku dla ochrony lasu liściastego z dębem (Quercus sp.), jesionem (Fraxinus excelsior), grabem (Carpinus betulus), wiązem (Ulmus sp.) i modrzewiem polskim (Larix polonica).

Przyroda

Rezerwat stanowi najobfitsze w Polsce pod względem liczby zasiedlonych drzew stanowisko suchogłówki korowej. Jednocześnie jest to jedyne stanowisko, gdzie znaleziono owocniki o nietypowej morfologii (z pozostałości zeszłorocznych główek wyrastało od jednego do trzech trzonów zakończonych nowymi główkami). Na leżącej kłodzie dębu stwierdzono występowanie około stu owocników, a kilkaset dalszych rosło w towarzystwie kisielnicy trzoneczkowej i galaretnicy mięsistej. Liczne egzemplarze występowały też na martwych lub zamierających drzewach: trzech klonach, dwudziestu grabach i dziewięciu dębach (na dębach osobniki nietypowe).

Podstawa prawna

  • Zarządzenie Ministra Leśnictwa z dnia 5 listopada 1954 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody (M.P. z 1954 r. nr 114, poz. 1639)
  • Obwieszczenie Woj. Wielkopolskiego z dnia 4 października 2001 r. w sprawie ogłoszenia wykazu rezerwatów przyrody utworzonych do dnia 31 grudnia 1998 r. (Dz. Urz. Woj. Wielkopolskiego Nr 123 poz. 2401)
  • Zarządzenie Nr 14/11 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Poznaniu z dnia 12 kwietnia 2011 r. w sprawie rezerwatu przyrody „Bielawy”; zmienione przez: Zarządzenie Nr 12/12 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Poznaniu z dnia 29 sierpnia 2012 r. zmieniające zarządzenie w sprawie rezerwatu przyrody „Bielawy”

Galeria

Przypisy

  1. a b c Rezerwat przyrody Bielawy. Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody . Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. .
  2. Andrzej Szczepkowski i inni, Nowe stanowiska i nowe substraty suchogłówki korowej Phleogena faginea Phleogena faginea (Fr.) Link w Polsce , s. 368.