Rezerwat przyrody Jelenia Góra (województwo małopolskie)
W dzisiejszym artykule poznamy ekscytujący świat Rezerwat przyrody Jelenia Góra (województwo małopolskie). Niezależnie od tego, czy mówimy o życiu celebryty, wydarzeniu historycznym, zjawisku społecznym czy jakimkolwiek innym temacie, z pewnością jest na ten temat wiele do powiedzenia. W kolejnych wierszach zagłębimy się w najbardziej fascynujące szczegóły Rezerwat przyrody Jelenia Góra (województwo małopolskie), analizując jego znaczenie, implikacje i znaczenie w odpowiedniej dziedzinie. Od jego wpływu na społeczeństwo po rolę w kulturze popularnej – zagłębimy się w szeroki zakres aspektów, które pozwolą nam lepiej zrozumieć wielkość Rezerwat przyrody Jelenia Góra (województwo małopolskie). Mamy nadzieję, że ta lektura będzie równie wzbogacająca, co zabawna i że da ci nowe spojrzenie na Rezerwat przyrody Jelenia Góra (województwo małopolskie). Przygotuj się na podróż pełną odkryć i nauki!
| rezerwat leśny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
1984 |
| Akt prawny | |
| Powierzchnia |
12,97 ha |
| Ochrona |
ścisła |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Gorlice  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu gorlickiego  | |
 49°38′10″N 21°04′36″E/49,636111 21,076667
| |
Jelenia Góra – leśny rezerwat przyrody, usytuowany w Szymbarku, na południowo-wschodnim stoku Jeleniej Góry, na pograniczu Beskidu Niskiego i Pogórza Karpackiego. Jego powierzchnia wynosi 12,97 ha.
W latach 70. XX w. pracownicy ówczesnego Zakładu Ochrony Przyrody i Zasobów Naturalnych PAN opisali bogate stanowisko rzadkiej paproci – języcznika zwyczajnego na stokach Jeleniej Góry i podjęli inicjatywę objęcia go ochroną rezerwatową. Rezerwat utworzono na podstawie Zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 18 maja 1984 r. Rezerwat leży na terenie oddziału nr 345 leśnictwa Stróże, obręb Gorlice (Nadleśnictwo Gorlice).
Rezerwat został powołany do ochrony zespołu jaworzyny górskiej z bogatymi, naturalnymi stanowiskami paproci – języcznika zwyczajnego (Phyllitido-Aceretum). Ochronie podlegają także fragmenty naturalnej lub półnaturalnej buczyny karpackiej z licznym udziałem jodły. Rezerwat obejmuje obszar starego osuwiska stokowego w formie bezwodnego parowu, ograniczonego z jednej strony wyraźną grzędą terenową. Teren pokrywają blokowiska głazów i osypiska drobniejszych okruchów piaskowca magurskiego.
Ok. 1/3 terenu rezerwatu porasta jaworzyna górska z królującym w podszyciu języcznikiem zwyczajnym. Jest to jedno z największych w Polsce skupisk tej paproci (w 1984 r. ok. 1500 okazów). Obok niej rosną tu m.in. miesiącznica trwała, szczyr trwały i gajowiec żółty. W rzadkim podszycie królują leszczyna i dziki bez czarny. Pozostałe 2/3 obszaru porasta buczyna karpacka, w której runie występuje m.in. żywiec gruczołowaty, marzanka wonna, paprotnik kolczysty i niecierpek pospolity. W sumie na terenie rezerwatu naliczono 69 gatunków roślin naczyniowych (12 drzew, 3 krzewów, 54 roślin zielnych).
W pobliżu rezerwatu znajduje się interesujące jeziorko osuwiskowe nazywane Beskidzkim Morskim Okiem.
Przez teren rezerwatu przebiega zielony szlak turystyczny Szymbark – Stróże.
Przypisy
- ↑ a b Rezerwat przyrody Jelenia Góra. Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody . Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. .
- ↑ Rezerwaty przyrody. Nadleśnictwo Gorlice – Lasy Państwowe. .
Bibliografia
- Mościcki Bogdan: Języcznik na Jeleniej Górze, w: „Magury 88. Informator krajoznawczy”, wyd. Studenckie Koło Przewodników Górskich, Warszawa 1988, s. 10––11;
- Pietrzak Mariusz: Ochrona przyrody w Beskidzie Niskim, w: „Magury '96. Rocznik krajoznawczy poświęcony Beskidowi Niskiemu”, wyd. Studenckie Koło Przewodników Beskidzkich w Warszawie, Warszawa 1996, s. 65–90, ISBN 83-85141-11-1.