W artykule, który prezentujemy poniżej, zagłębiamy się w fascynujący świat Rezerwat przyrody Las Murckowski, badając jego pochodzenie, wpływ na dzisiejsze społeczeństwo i możliwe przyszłe wyzwania. Rezerwat przyrody Las Murckowski jest przedmiotem zainteresowania i badań od dziesięcioleci, wzbudzając ciekawość zarówno badaczy, jak i hobbystów. W tym tekście będziemy dokładnie badać wiele aspektów składających się na Rezerwat przyrody Las Murckowski, od jego najważniejszych aspektów po jego implikacje w różnych obszarach życia codziennego. Poprzez głęboką i wnikliwą analizę staramy się zapewnić pełną i wzbogacającą wizję Rezerwat przyrody Las Murckowski, aby zapewnić czytelnikowi szersze i bardziej znaczące zrozumienie tego ekscytującego tematu.
Fragment rezerwatu | |
rezerwat leśny | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Położenie | |
Mezoregion | |
Data utworzenia |
18 grudnia 1953 |
Akt prawny | |
Powierzchnia |
141,56 ha |
Ochrona | |
Położenie na mapie Katowic | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa śląskiego | |
50°11′15″N 19°03′05″E/50,187500 19,051389 |
Rezerwat przyrody „Las Murckowski” – leśny rezerwat przyrody chroniący pozostałości dawnej Puszczy Śląskiej, znajdujący się w Katowicach.
Został utworzony 18 grudnia 1953 roku na powierzchni 7,04 ha, a w 1989 powiększony do 100,67 ha. Po kolejnym powiększeniu z 2022 obejmuje powierzchnię 141,56 ha. Obszar rezerwatu podlega ochronie czynnej. Każdy z fragmentów rezerwatu otoczony został strefą ochronną tzw. otuliną, której łączna powierzchnia stanowi 256,06 ha.
Rezerwat składa się z trzech części. W ramach powiększenia rezerwatu z 2022 r. włączona w jego obszar została nowa część lasu (wysunięta najdalej na wschód) o powierzchni 14,72 ha, dotychczasowa część wschodnia została poszerzona do 119,78 ha. Zachowany bez zmian został najstarszy, zachodni fragment o powierzchni 7,06 ha.
Fragment rezerwatu graniczący z kopalnią „Murcki” i drogą stanowi najstarszą część rezerwatu, odgraniczony jest czteropasmową drogą szybkiego ruchu Katowice-Bielsko Biała (ulica Bielska) z druga częścią rezerwatu (powiększenie z 1989 r.).
Obszar rezerwatu posiada urozmaiconą rzeźbę terenu. Znajduje się on na stokach Wzgórza Wandy (350 m n.p.m.) pofałdowanych dolinami potoków. Na terenie rezerwatu znajdują się źródliska potoku Przyrwa. Na obszarze rezerwatu rośnie bukowy starodrzew mający ponad 150 lat z licznymi pomnikowymi okazami buków i dębów. Bogaty jest świat zwierzęcy, reprezentowany m.in. przez wiele gatunków ssaków i ptaków.
Celem ochrony jest zachowanie ze względów naukowych, dydaktycznych i społecznych fragmentu lasu mieszanego o cechach naturalnych, położonego w bezpośrednim sąsiedztwie aglomeracji miejskiej.
Flora naczyniowa rezerwatu liczy 210 gatunków, w tym objęte ochroną ścisłą i częściową.
Gatunki roślin objęte ochroną ścisłą:
Gatunki roślin objęte ochroną częściową:
Dominującym zespołem roślinnym jest kwaśna buczyna niżowa (Luzulo pilosae-Fagetum). W warstwie podszytu rośnie: jarzębina, kruszyna, dziki bez czarny, bez koralowy. W runie występują: śmiałek pogięty, kosmatka owłosiona, nerecznica krótkoostna, konwalijka dwulistna, sałatnik leśny, borówka czarna.
Na terenie rezerwatu spotyka się chronione gatunki grzybów:
W wyniku przeprowadzonych w latach 1995-1997 badań briologicznych ustalono, że brioflora rezerwatu liczy 7 gatunków wątrobowców i 45 gatunków mchów. Jako najrzadsze w skali regionu określono: Atrichum angustatum, Aulacomnium androgynum, Brachythecium campestre, Callicladium haldanianum, Calypogeia azurea, Calypogeia integristipula, Dicranella cerviculata, Diphyscium foliosum, Pseudotaxiphyllum elegans i Scapania irrigua. Florystycznie najuboższe były siedliska wodne i bagienne, gdzie zidentyfikowano cztery gatunki mszaków. Najbogatsze były zaś siedliska naziemne, na których stwierdzono 31 gatunków.
Bogactwo świata zwierzęcego reprezentują m.in.:
Rzadkie gatunki zwierząt są reprezentowane przez 33 gatunki objęte ochroną prawną.
Zagrożeniem dla rezerwatu, a zwłaszcza jego części położonej na zachód od ul. Bielskiej, jest niekorzystne oddziaływanie ruchu samochodowego, sąsiednich terenów przemysłowych i rekreacyjnych oraz wpływów podziemnej eksploatacji węgla (prognozowane odkształcenia II i III kategorii oraz osiadania do 6 m).