Rezerwat przyrody Torfowisko Zawały

W dzisiejszym świecie Rezerwat przyrody Torfowisko Zawały stał się stałym tematem rozmów. W miarę rozwoju społeczeństwa znaczenie Rezerwat przyrody Torfowisko Zawały staje się coraz bardziej widoczne w różnych aspektach życia codziennego. Wykazano, że od miejsca pracy po życie osobiste Rezerwat przyrody Torfowisko Zawały ma znaczący wpływ na sposób, w jaki ludzie wchodzą w interakcje ze sobą i przebieg różnych sytuacji. Przez lata Rezerwat przyrody Torfowisko Zawały wywołał debatę i refleksję i okazał się istotnym tematem w obecnym kontekście. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom Rezerwat przyrody Torfowisko Zawały i przeanalizujemy jego wpływ na różne obszary współczesnego życia.

Torfowisko Zawały
rezerwat torfowiskowy
Typ

fitocenotyczny

Podtyp

zbiorowisk nieleśnych

Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Położenie

gmina Dobre

Mezoregion

Równina Wołomińska, Wysoczyzna Kałuszyńska

Data utworzenia

2012-10-31

Akt prawny

Dz. Urz. Woj. Maz. z dn. 2012-11-16 poz. 7696

Powierzchnia

6,28 ha

Powierzchnia otuliny

35,1634 ha

Ochrona

czynna

Położenie na mapie gminy Dobre
Mapa konturowa gminy Dobre, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Torfowisko Zawały”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Torfowisko Zawały”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Torfowisko Zawały”
Położenie na mapie powiatu mińskiego
Mapa konturowa powiatu mińskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Torfowisko Zawały”
Ziemia52°21′14″N 21°36′25″E/52,353889 21,606944

Rezerwat przyrody Torfowisko Zawałytorfowiskowy rezerwat przyrody utworzony w 2012 r. na terenie gminy Dobre, w powiecie mińskim w województwie mazowieckim. Znajduje się na gruntach Skarbu Państwa w zarządzie Nadleśnictwa Mińsk.

Rezerwat zajmuje powierzchnię 6,28 ha. Wokół rezerwatu utworzono otulinę o powierzchni 35,1634 ha. Na mocy obowiązującego planu ochrony ustanowionego w 2019 r., obszar rezerwatu objęty jest ochroną czynną.

Cel ochrony

Według aktu powołującego, celem ochrony rezerwatu jest zachowanie ze względów naukowych kompleksu wodno-torfowiskowego, z przyległymi borami oraz stanowiskami chronionych i zagrożonych gatunków roślin i zwierząt.

Podstawa prawna

  • Zarządzenie Nr 20 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie z dnia 31 października 2012 r. w sprawie uznania rezerwatu przyrody „Torfowisko Zawały” (Dz. Urz. Woj. Maz. z 2012 r., poz. 7696)
    • zmienione przez: Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie z dnia 27 grudnia 2018 r. zmieniające zarządzenie w sprawie rezerwatu przyrody Torfowisko Zawały (Dz. Urz. Woj. Maz. z 2019 r. poz. 80)

Klasyfikacja rezerwatu

Według obowiązujących kryteriów rozporządzenia Ministra Środowiska z 30 marca 2005 r. w sprawie rodzajów, typów i podtypów rezerwatów przyrody (Dz. U. z 2005 r. Nr 60, poz. 533), pod względem rodzaju, rezerwat „Torfowisko Zawały” jest rezerwatem torfowiskowym (T). Dalej, ze względu na dominujący przedmiot ochrony rezerwat zaklasyfikowano jako: typ – fitocenotyczny (PFi), podtyp – zbiorowisk nieleśnych (zn). Natomiast ze względu na główny typ ekosystemu, jako rezerwat torfowiskowy (bagienny) (ET), podtyp torfowisk przejściowych (tp).

Walory przyrodnicze

Wyróżniającym się elementem rezerwatu jest podłużny zbiornik wodny mający charakter śródleśnego oczka wodnego. Uboga trofia sprawia, że występuje tu niewiele, ale za to reprezentatywnych i dobrze wykształconych zbiorowisk wodnych z klasy Potametea. Obrzeża zbiornika oraz pływające wyspy porasta roślinność z klasy Scheuchzerio-Caricetea nigrae. Roślinność leśna reprezentowana jest wyłącznie przez bory sosnowe ze związku Dicrano-Pinion. Najmniejsze powierzchnie zajmuje bór bagienny (Vaccinio uliginosi-Pinetum), który otacza różnej szerokości pasem zbiornik wodny i roślinność torfowiskową. Pozostałą część rezerwatu zajmują różnie wykształcone bory świeże: subkontynentalny (Peucedano-Pinetum) i subatlantycki (Leucobryo-Pinetum). W obrębie rezerwatu zidentyfikowano trzy siedliska przyrodnicze z załącznika I dyrektywy siedliskowej, tj. starorzecza i naturalne eutroficzne zbiorniki wodne (kod 3150), torfowiska przejściowe i trzęsawiska (kod 7140) oraz bory i lasy bagienne (kod 91D0).

Flora rezerwatu reprezentowana jest przez 88 gatunków roślin naczyniowych i cechuje się wysoką naturalnością. Do grupy gatunków chronionych zaliczają się: rosiczka okrągłolistna (Drosera rotundifolia), bagno zwyczajne (Ledum palustre), widłaczek torfowy (Lycopodiella inundata), widłak jałowcowaty (Lycopodium annotinum), bobrek trójlistkowy (Menyanthes trifoliata) i modrzewnica zwyczajna (Andromeda polifolia). Z gatunków regionalnie rzadkich występują świbka błotna (Triglochin palustris) i żurawina błotna (Oxycoccus quadripetalus). Ponadto stwierdzono 26 gatunków mszaków, w tym 4 gatunki wątrobowców. Spośród nich aż 11 to gatunki chronione: torfowiec błotny (Sphagnum palustre), torfowiec spiczastolistny (Sphagnum cuspidatum), torfowiec nastroszony (Sphagnum squarrosum) oraz torfowiec kończysty (Sphagnum fallax), bielistka siwa (Leucobryum glaucum), gajnik lśniący (Hylocomium splendens), płonnik cienki (Polytrichum strictum), płonnik pospolity (Polytrichum commune), rokietnik pospolity (Pleurozium schreberi), widłoząb kędzierzawy (Dicranum polysetum), widłoząb miotłowy (Dicranum scoparium).

Ze zwierząt na terenie rezerwatu występują m.in.: łoś (Alces alces), żuraw (Grus grus), cyranka (Spatula querquedula), krwawodziób (Tringa totanus), jaszczurka żyworodna (Lacerta vivipara), padalec (Anguis fragilis), żmija zygzakowata (Vipera berus).

Przypisy