W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Rezerwat przyrody Wiączyń. Od jego początków do dzisiejszego wpływu, zbadamy wszystkie aspekty Rezerwat przyrody Wiączyń i jego wpływ na różne pola. Przeanalizujemy jego ewolucję w czasie, a także różne perspektywy istniejące w Rezerwat przyrody Wiączyń. Ponadto zbadamy jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie i jego przyszłość. Nie ma znaczenia, czy jesteś ekspertem w tej dziedzinie, czy po raz pierwszy słyszysz o Rezerwat przyrody Wiączyń, ten artykuł zapewni Ci pełny i szczegółowy wgląd w ten ekscytujący temat.
Fragment starodrzewu bukowego z charakterystyczną ściółką i ubogim runem. Widoczny ok. 200-letni buk o obwodzie 3,7 m | |
rezerwat leśny | |
Typ | |
---|---|
Podtyp | |
Państwo | |
Województwo | |
Mezoregion | |
Data utworzenia |
1958 |
Akt prawny | |
Powierzchnia |
8,40 ha |
Położenie na mapie gminy Nowosolna | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego | |
Położenie na mapie powiatu łódzkiego wschodniego | |
51°47′23″N 19°39′36″E/51,789722 19,660000 |
Rezerwat przyrody Wiączyń – leśny rezerwat przyrody w gminie Nowosolna, w powiecie łódzkim wschodnim, w województwie łódzkim. Znajduje się na terenie leśnictwa Wiączyń w Nadleśnictwie Brzeziny.
Zajmuje powierzchnię 8,40 ha. Został powołany Zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z 4 lutego 1958 roku (M.P. z 1958 r. nr 16, poz. 103). Według aktu powołującego, rezerwat utworzono w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych fragmentu lasu liściastego o cechach zespołu naturalnego na granicy zasięgu buka i jodły.
Las w rezerwacie jest częścią kompleksu leśnego Wiączyń i stanowi pozostałość dawnej Puszczy Łódzkiej. Runo jest ubogie i nigdy nie pokrywa gleby całkowicie.