Rezerwat przyrody Wysokie Skałki
W następnym artykule szczegółowo zbadamy temat Rezerwat przyrody Wysokie Skałki, który był przedmiotem zainteresowania i debaty w różnych obszarach. Od wpływu na społeczeństwo po znaczenie w historii, Rezerwat przyrody Wysokie Skałki był przedmiotem badań i analiz zarówno ekspertów, jak i fanów. Przez lata Rezerwat przyrody Wysokie Skałki okazał się bardzo ważnym i wieloaspektowym tematem, dlatego warto go analizować z różnych perspektyw. W tym artykule zagłębimy się w różne wymiary Rezerwat przyrody Wysokie Skałki i zbadamy jego wpływ w różnych kontekstach, aby zapewnić wszechstronną i wzbogacającą wizję na ten temat.
 Wysoka od wschodniej strony | |
| rezerwat krajobrazowy | |
| Typ | |
|---|---|
| Podtyp | |
| Państwo | |
| Województwo | |
| Położenie | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
1961 |
| Akt prawny |
M.P. z 1961 r. nr 76, poz. 321; Dz. Urz. Województwa Małopolskiego z 2001 r. Nr 173, poz. 2611 |
| Powierzchnia |
13,87 ha |
| Ochrona | |
Położenie na mapie gminy Szczawnica  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego  | |
 49°22′54″N 20°33′18″E/49,381667 20,555000
| |
Rezerwat przyrody Wysokie Skałki – krajobrazowy rezerwat przyrody na terenie województwa małopolskiego, w gminie Szczawnica, położony na najwyższym szczycie Pienin – Wysokiej (1050 m n.p.m.). Znajduje się na obszarze Małych Pienin, na granicy ze Słowacją, na wysokości 900–1050 m n.p.m. Leży na gruntach Skarbu Państwa w zarządzie Nadleśnictwa Krościenko (leśnictwo Małe Pieniny). Został utworzony w 1961 roku na powierzchni 10,91 ha, później powiększono go do 13,87 ha.
Ochronie podlega tu jedyny zachowany w Pieninach fragment górnoreglowego naturalnego lasu świerkowego. W latach 1947–1957 podczas zagospodarowywania opuszczonych przez Łemków terenów Pienin, został silnie przetrzebiony, jednak po kilkudziesięciu latach odtworzył się. W runie leśnym i na niewielkich niezalesionych miejscach występują m.in. takie rzadkie rośliny, jak: lilia złotogłów, powojnik alpejski, tojad dzióbaty, wawrzynek wilczełyko, jaskier platanolistny, modrzyk górski. Bogata jest też fauna ptaków; gniazdują tu m.in. puchacz, myszołów zwyczajny i orlik krzykliwy.
Rezerwat ma też duże walory krajobrazowe. Z nagiego wierzchołka rozciągają się imponujące widoki na: Pasmo Radziejowej, Babią Górę, Tatry i Pieniny. Od wschodniej strony wierzchołka Wysokiej urwiste wapienne skały o wysokości 5–20 m.
Rezerwat leży w granicach Południowomałopolskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu, który stanowi w tym miejscu otulinę Popradzkiego Parku Krajobrazowego. Ponadto jest położony na terenie obszaru siedliskowego sieci Natura 2000 „Małe Pieniny” PLH120025.
Według obowiązującego planu ochrony ustanowionego w 2016 roku, obszar rezerwatu objęty jest ochroną czynną.
- Szlaki turystyki pieszej
– zielony z Jaworek przez Wąwóz Homole i Polanę pod Wysoką,
– niebieski biegnący grzbietem Małych Pienin ze Szczawnicy przez Szafranówke, Durbaszkę, Wysoką, Wierchliczkę, przełęcz Rozdziela, rezerwat przyrody Białą Wodę do Jaworek.
Przypisy
- ↑ a b c d Rejestr rezerwatów przyrody województwa małopolskiego prowadzony przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Krakowie (stan na 31.12.2018 r.) .
- ↑ a b c d Rezerwat przyrody Wysokie Skałki, Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody , Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska .
- ↑ Kazimierz Zarzycki, Roman Marcinek, Sławomir Wróbel, Pieniński Park Narodowy, Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2003, ISBN 83-7073-288-7.
- ↑ Tablica informacyjna rezerwatu.
- ↑ Józef Nyka, Pieniny, wyd. IX, Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006, ISBN 83-915859-4-8.
- ↑ a b Na podstawie interaktywnej mapy na stronie Geoserwisu.
- ↑ a b Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Krakowie z dnia 4 stycznia 2016 r. sprawie ustanowienia planu ochrony dla rezerwatu przyrody „Wysokie Skałki”, Dz. Urz. Województwa Małopolskiego poz. 17 , 4 stycznia 2016 .
- ↑ Pieniny polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:25 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” s.c., 2008.