Romer (herb szlachecki)

Obecnie Romer (herb szlachecki) jest tematem, który wzbudza duże zainteresowanie i debatę w dzisiejszym społeczeństwie. Od lat Romer (herb szlachecki) jest przedmiotem badań, analiz i refleksji ekspertów w tej dziedzinie. Jego znaczenie przekroczyło granice i wpłynęło na różne obszary, od polityki po kulturę popularną. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom Romer (herb szlachecki), analizując jego wpływ na społeczeństwo i jego ewolucję w czasie. Dodatkowo zbadamy rolę, jaką Romer (herb szlachecki) odgrywa dzisiaj i możliwe implikacje, jakie ma to na przyszłość.

Romer
Romer IV, rysunek oryginalny

Romer (Scipiones, Jelita odmienne, Laski) – polski herb szlachecki, pochodzenia niemieckiego, mylnie określany jako Jelita.

Opis herbu

Herb znany był w kilku wariantach. Numeracja według Ostrowskiego. Opisy według klasycznych zasad blazonowania:

Romer I: W polu czerwonym dwie laski pielgrzymie skrzyżowane w skos, srebrne. Klejnot: nad hełmem bez korony samo godło. Labry czerwone podbite srebrem.

Romer II: Herb zasadniczo taki sam, w innej stylizacji.

Romer III: Pole w pas złoto-błękitne, na tym laski czarne. Na hełmie kapelusz złoty, na którym klejnot – samo godło. Labry błękitne, podbite złotem.

Romer IV: W klejnocie nad każdą laską pióropusz z piór strusich.

Romer V: Pole w pas złoto-czarne, na tym laski czarno-złote. Nad hełmem kapelusz czarny z wyłogiem złotym, nad którym godło czarno-złote z trzema piórkami kogucimi złotymi na rękojeściach. Labry czarne, podbite złotem.

Romer VI: Jak powyższy, ale pióra na rękojeściach strusie.

Najwcześniejsze wzmianki

Rodzina pierwotnie mieszczańska, przybyła do Polski w XVI wieku. Z niej Marcin, mieszczanin krakowski, otrzymał nobilitację w 1543. Herb rodziny w wariancie podstawowym wymieniany m.in. przez Niesieckiego (Korona polska), Ostrowskiego (Księga herbowa rodów polskich) i Żernickiego (Der polnische Adel). Warianty II, III pochodzą z Nowego Siebmachera. Wariant IV pochodzi z Baltisches Wappenbuch. Wariant V, także wymieniany przez Siebmachera, miał być herbem rodziny w Saksonii. Wariant VI pochodzić miał z herbarza pruskiego.

Rodzina Romerów

Rodzina przybyła z Saksonii, gdzie już w 1470 mieli otrzymać nobilitację. Mimo to, przybywszy do Polski zaliczali się w poczet mieszczan i dopiero Marcin Romer, mieszczanin krakowski, otrzymać miał nobilitację polską w 1543. Jan pisał się z Chyszowa, posiadał też wieś Bieździatkę. W kościele w tej ostatniej wsi jest pochowanych kilku Romerów. Jan Romer założył linię małopolską. Istniała też linia osiadła w Inflantach Polskich, Kurlandii i na Litwie. Z linii małopolskiej Justus (Jodok) Romer był w 1595 roku właścicielem wsi Jedlicze. Z tej samej rodziny Jan pisał się "z Jedlicza" w 1697 lub 1703. Z małopolskich Romerów Aleksander był w 1757 kasztelanem zawichojskim, Karol w 1765 kasztelanem czchowskim. Linia ta otrzymała 14 sierpnia 1818 austriacki tytuł hrabiowski, ale z herbem Jelita. Przypisywanie Romerom herbu Jelita to błąd, pochodzący pierwotnie od Niesieckiego. Uruski podaje, że Romerowie w XVII i XVIII wieku używali herbu Jelita w wersji podstawowej bądź odmiany z dwiema tylko kopiami. Z linii małopolskiej wywodzili się m.in. Eugeniusz Romer i jego synowie: Witold Romer i Edmund Romer.

Herbowni

Ponieważ herb Romer był herbem własnym, przysługiwać powinien tylko jednej rodzinie herbownych:

Romer (Römer, Roemer, Remer, Rejmer, Rehmer).

Przypisy

  1. a b c d Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 1. 1906, s. 320–321.
  2. a b Kasper Niesiecki, Jan Nepomucen Bobrowicz: Herbarz polski. T. 8. Lipsk: 1841, s. 137–138.
  3. a b c Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. T. 15. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1931, s. 240–244.
  4. Jan Zięba: Rękopis tzw. "Wizytacja radziwiłłowska". 1595, s. 118r.
  5. O. Pietruski: Elektorów poczet (…). Lwów: 1845, s. 306.
  6. Marek Jerzy Minakowski: Wielka Genealogia Minakowskiego. .

Bibliografia

Linki zewnętrzne