Samokształcenie
W tym artykule zajmiemy się tematem Samokształcenie, który w ostatnim czasie zyskał na znaczeniu ze względu na jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Samokształcenie stał się tematem dyskusji w różnych obszarach, generując sprzeczne opinie i budząc duże zainteresowanie jego wpływem na życie codzienne. W tym sensie istotne jest dokładne przeanalizowanie implikacji Samokształcenie, a także jego ewolucji w czasie i jego przyszłej projekcji. W ten sposób staramy się zapewnić kompleksowy obraz Samokształcenie i dostarczyć odpowiednich informacji, które pozwalają nam zrozumieć jego znaczenie w bieżącym kontekście.
Samokształcenie – samouctwo; osiąganie wykształcenia poprzez działalność, której cele, treść, warunki i środki ustala sam podmiot.
W procesie samokształcenia jego cele dynamizują się; osiągnąwszy wyższy stopień świadomości, uczeń dokonuje często ich przewartościowania i doskonalenia. Samokształcenie osiąga optymalny poziom wtedy, gdy przekształca się w stałą potrzebę życiową człowieka oraz stanowi oparcie dla kształcenia ustawicznego. Proces samokształcenia rzadko występuje w postaci czystej: bywa powiązany z pracą w szkole, z kształceniem korespondencyjnym czy z wychowaniem równoległym.
Pojęcie samokształcenia jest związane z pojęciem samouctwa. Niektórzy pedagogowie utożsamiają te pojęcia, inni wiążą pojęcie samokształcenia ze zdobywaniem wykształcenia ogólnego (Antoni Bolesław Dobrowolski) lub z kształtowaniem własnej osobowości wg jakiegoś ideału (Władysław Okiński). Pojęcie samouctwa zaś – ze zdobywaniem wykształcenia zawodowego bądź z samodzielnym zdobywaniem wiedzy.
Przypisy
- ↑ Okoń W., (2001) Nowy Słownik Pedagogiczny, Wydanie trzecie poprawione, Wydawnictwo Akademickie "Żak", Warszawa, s. 348. 9788389501783
Linki zewnętrzne
- Edukacja i Dialog – Techniki samokształcenia Artykuł Małgorzaty Olczak o samokształceniu i technikach samokształcenia.