W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Sanatorium Marta w Połczynie-Zdroju. Od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo – zbadamy każdy aspekt Sanatorium Marta w Połczynie-Zdroju, aby zrozumieć jego znaczenie w różnych obszarach. Poprzez szczegółową i rygorystyczną analizę staramy się rozwikłać wszystkie aspekty Sanatorium Marta w Połczynie-Zdroju, aby zapewnić wszechstronną wizję, która pozwoli czytelnikowi dokładnie zrozumieć ten temat. Od wpływu na kulturę popularną po wpływ na gospodarkę, poprzez implikacje polityczne i prawne, ten artykuł zagłębia się w ekscytującą podróż, która ma na celu odkrycie wszystkich aspektów Sanatorium Marta w Połczynie-Zdroju.
Państwo | |
---|---|
Miejscowość |
Połczyn-Zdrój |
Adres |
ul. Zdrojowa 1/2 |
Inwestor |
Julius Finkelstein |
Kondygnacje |
3 |
Ukończenie budowy |
około 1910 |
Ważniejsze przebudowy |
lata 20., 2005–2006 |
Pierwszy właściciel |
Julius Finkelstein (1910–1934) |
Kolejni właściciele |
Isidor Neuberg (1934–1936) |
Obecny właściciel |
Fundacja Porozumienie (2005-) |
Położenie na mapie Połczyna-Zdroju | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego | |
Położenie na mapie powiatu świdwińskiego | |
Położenie na mapie gminy Połczyn-Zdrój | |
53°45′45″N 16°05′39″E/53,762500 16,094167 | |
Strona internetowa |
Sanatorium Marta w Połczynie-Zdroju – obiekt sanatoryjny w uzdrowisku Połczyn-Zdrój, zarządzany obecnie przez Fundację Porozumienie. Zlokalizowane przy ul. Zdrojowej 1/2, w północno-wschodniej części parku zdrojowego.
Obiekt został wybudowany około 1910 przez wieloletniego przewodniczącego połczyńskiej gminy żydowskiej Juliusa Finkelsteina jako dom kuracyjny Finkelstein (niem. Kurhaus Finkelstein), przy ówczesnej promenadzie Bismarcka (Bismarckpromenade), obecnej ul. Zdrojowej, wraz z koszerną restauracją. W okresie I wojny światowej pełnił funkcję jednego z wielu w Połczynie szpitala polowego (Feldlazarett Kurhaus Finkelstein). W latach 20. został rozbudowany, zaś w 1934 sprzedany dr. Isidorowi Neubergowi (Kurhaus Dr. Isidor Neuberg), który był właścicielem sąsiedniego sanatorium Cäcilienbad (w okresie powojennym znanym jako Sanatorium Poznanianka, obecnie nie funkcjonuje). W 1936 obiekt został przejęty przez władze miasta, które ulokowały w nim swoją siedzibę. Po wyzwoleniu pełnił funkcję posterunku milicji, ponownie Zarządu Miejskiego, w 1956 przywrócono mu funkcję sanatoryjną pod nazwą Sanatorium Dąbrówka, a po zakupie w 2005 przez Fundację Porozumienie, od 2006 pod nazwą Sanatorium Marta.