Stanisław Grzywiński (generał)
W dzisiejszym świecie Stanisław Grzywiński (generał) stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu wielu różnych osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne, znaczenie w nauce czy wpływ na kulturę popularną, Stanisław Grzywiński (generał) przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. W tym artykule staramy się dokładnie zbadać wszystkie aspekty związane z Stanisław Grzywiński (generał), analizując jego wpływ w różnych obszarach i oferując kompleksową i dogłębną wizję tego fascynującego tematu. Od jego początków po obecne znaczenie, ten artykuł ma na celu przedstawienie pełnego i szczegółowego spojrzenia na Stanisław Grzywiński (generał), oferując czytelnikom szersze i bogatsze zrozumienie tego zjawiska.
 generał dywizji
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
.png){kind=small}
Stanisław Grzywiński (ur. 13 listopada 1855 we Lwowie, zm. 19 lutego 1927 w Krakowie) – Feldmarschalleutnant (generał dywizji) cesarskiej i królewskiej Armii, generał porucznik Wojska Polskiego.
a.jpg)
Życiorys
Ukończył szkołę średnią i Akademię Wojskowo-Techniczną w Wiedniu (1875-79). Następnie ukończył Wyższy Kurs Inżynierii i został oficerem sztabowym. Od 1900 dowodził 12 batalionem pionierów. Od 1905 służył w 25 Pułku Piechoty. W 1908 został dowódcą 13 Pułku Piechoty. W 1912 został dowódcą bazy morskiej Pola. W latach 1913-1917 dowódca Twierdzy Petrovaradin. 1 czerwca 1917 przeszedł na emeryturę, lecz reaktywowano go i mianowano przewodniczącym komisji zażaleń w Krakowie.
W listopadzie 1918 , na rozkaz generała Roji pozostawał na stanowisku przewodniczącego krakowskiej komisji zażaleń. Po rozwiązaniu komisji od 1 marca 1919 ponownie na emeryturze. 11 września 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała porucznika i z zaliczeniem do Rezerwy armii. W 1920 trzykrotnie składał podanie o przyjęcie do służby czynnej, rozpatrzone negatywnie ze względu na podeszły wiek generała i brak odpowiedniego etatowego stanowiska. Osiadł w Krakowie. Został pochowany na Cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie.
Awanse
- porucznik - 1879
- nadporucznik - 1883
- kapitan II klasy - 1888
- kapitan I klasy - 1892
- major - 1900
- podpułkownik - 1 maja 1905
- pułkownik - 1909
- generał major - 1 listopada 1913
- generał dywizji - 1 maja 1916
Przypisy
- ↑ data urodzenia wg Muzeum Wojska Polskiego
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 91 z 2 października 1919 roku, poz. 3367.
Bibliografia
- Kryska-Karski Tadeusz, Żurakowski Stanisław, Generałowie Polski niepodległej, Londyn, Figaro Press, 1976.
- Stawecki Piotr, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1994.