W następnym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Stanisław Szymczyk i odkryjemy jego wiele aspektów. Od pochodzenia i ewolucji po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Stanisław Szymczyk był przez lata przedmiotem zainteresowania i debaty. Poprzez szczegółową analizę zajmiemy się jego głównymi cechami, możliwymi zastosowaniami i konsekwencjami, jakie ma dla różnych sektorów społeczeństwa. Ponadto zbadamy jego znaczenie w obecnym kontekście i przyszłych perspektywach, jakie oferuje. Przygotuj się na podróż pełną odkryć i innowacji z Stanisław Szymczyk w roli głównego bohatera!
porucznik | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
|
Stanisław Szymczyk ps. „Piórko“ (ur. 1 stycznia 1923 w Ostrowcu Świętokrzyskim, zm. 9 sierpnia 2021) – polski lekarz pediatra, żołnierz Armii Krajowej.
Urodził się w rodzinie urzędnika państwowego Franciszka Szymczyka i Leontyny z d. Pronobis. W 1936 roku wraz z rodziną przeniósł się do Skierniewic. W maju 1939 roku zdał tzw. małą maturę w Gimnazjum im. Bolesława Prusa w Skierniewicach.
27 grudnia 1939 roku wraz z grupą kolegów z gimnazjalnej drużyny harcerskiej został zaprzysiężony w Służbie Zwycięstwu Polski. W 1940 roku grupa ta weszła w skład Oddziału Dywersyjnego Obwodu Skierniewice „Sroka” pod dowództwem por. Wiesława Konstanciaka ps. „Bonawentura”. Od 1941 roku wraz z oddziałem brał udział w zabezpieczaniu zrzutowisk cichociemnych i zaopatrzenia. W 1943 roku w stopniu plutonowego podchorążego ukończył konspiracyjną Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty. W ostatniej akcji zbrojnej brał udział 26 grudnia 1944 roku.
Podczas okupacji oficjalnie ukończył Szkołę Handlową i pracował jako uczeń piekarski. 1 kwietnia 1945 roku rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego, studia ukończył w 1951. Następnie został powołany do służby w Centrum Wyszkolenia Medycznego w Łodzi, jednak po 3 miesiącach został zwolniony w związku z jego działalnością w AK. Następnie pracował jako ordynator w sanatorium dziecięcym w Trzebnicy, a po dwóch latach objął to samo stanowisko w Szpitalu Miejskim nr 2 w Legnicy.
Od 1963 roku mieszkał w Toruniu, gdzie rozpoczął pracę w Przychodni Kolejowej, której po trzech latach został kierownikiem i sekretarzem POP. Pracował także w pogotowiu ratunkowym. Był członkiem Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, a od 2019 roku należał do Koła Toruń Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.
Został odznaczony następującymi odznaczeniami: