W tym artykule poruszony zostanie temat Storting, który stał się istotny w różnych obszarach dzisiejszego społeczeństwa. Od momentu pojawienia się do dziś Storting budzi zainteresowanie specjalistów, badaczy i ogółu społeczeństwa ze względu na jego wpływ i reperkusję na różne aspekty życia codziennego. W tym kontekście zostaną przeanalizowane różne aspekty i wymiary, które obejmuje Storting, a także jego implikacje i wyzwania w bieżącym kontekście. Podobnie, przeglądowi zostaną poddane różne perspektywy i podejścia, które pojawiły się wokół Storting, w celu wzbogacenia debaty i przedstawienia kompleksowej wizji tego zjawiska.
Ten artykuł wymaga modyfikacji na podstawie najświeższych informacji. |
Państwo | |
---|---|
Rodzaj | |
Rok założenia |
1814 |
Kierownictwo | |
Przewodniczący Stortingu | |
Wiceprzewodniczący Stortingu |
|
Struktura | |
Liczba członków |
169 |
Stowarzyszenia polityczne |
Koalicja rządząca Opozycja |
Ordynacja | |
Ostatnie wybory | |
Siedziba | |
Budynek Parlamentu Oslo | |
Strona internetowa |
Norwegia
Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Norwegii Ustrój polityczny
Konstytucja
Władza ustawodawcza
Monarcha
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Polityka zagraniczna
|
Storting (norw. Stortinget) – jednoizbowy parlament Królestwa Norwegii. Najwyższy organ władzy politycznej w Norwegii, ma władzę ustawodawczą oraz sprawuje kontrolę nad rządem. Wybierany co 4 lata, liczy 169 posłów (do 2005 r. – 165). W ciągu trwania kadencji Storting nie może zostać rozwiązany. Storting jest jednoizbowy. Jednak do 2009 r. na pierwszym posiedzeniu posłowie dzielili się na dwie grupy, pracujące nad projektami ustaw osobno. Były to Lagting (1/4 posłów) oraz Odelsting (3/4 posłów). Podział izby na dwie części został zniesiony 20 lutego 2007. Mandaty przydzielane są według systemu proporcjonalnego.
Storting po raz pierwszy został powołany w roku 1814, na mocy konstytucji z Eidsvoll, która proklamowała niepodległość Norwegii. Początkowo wybory odbywały się przy dużym cenzusie majątkowym, jednak już w 1833 roku chłopi norwescy zdołali zapewnić sobie w nim większość na kilka lat. Wpływ na to miał przywódca chłopski Ole Gabriel Ueland. Od 1898 posłów do norweskiego parlamentu wybiera się w głosowaniu powszechnym. W 1937 została wprowadzona 4-letnia kadencja parlamentu.
Ostatnie wybory do Stortingu zostały przeprowadzone w Norwegii 13 września 2021. Do parlamentu weszło 10 partii. Partie Arbeiderparteit oraz Senterpartiet, utworzyły rząd mniejszościowy. Łącznie zdobyły 76 mandatów i tym samym utworzyły pierwszy Rząd Jonasa Gahra Større.
Partia | Głosy % | M-ca |
---|---|---|
Norweska Partia Pracy (Arbeiderpartiet – Ap) | 26.3 | 48 |
Norweska Partia Konserwatywna (Høyre – H) | 20,4 | 36 |
Norweska Partia Centrum
(Senterpartiet – SP) |
13,5 | 28 |
Partia Postępu (Fremskrittspartiet – Frp) | 11.6 | 21 |
Norweska Socjalistyczna Partia Lewicy (Sosialistisk Venstreparti – SV) | 7,6 | 13 |
Partia Czerwonych (Rødt)
Norweska Partia Lewicy (Venstre – V) |
4.7 | 8 |
Norweska Partia Lewicy (Venstre – V) | 4.6 | 8 |
Partia Zielonych (Miljøpartiet de Grønne – Mdg) | 3.9 | 3 |
Chrześcijańsko-Demokratyczna Partia Norwegii (Kristelig Folkeparti – KrF) | 3,8 | 3 |
Pasientfokus | 0,3 | 1 |
Razem | 100 | 169 |