W tym artykule szczegółowo zbadamy wszystkie aspekty związane ze zmienną Syberyjski Okręg Wojskowy, odnosząc się do jej znaczenia w różnych kontekstach i analizując możliwe implikacje dla naszego codziennego życia. W całej historii Syberyjski Okręg Wojskowy odegrał kluczową rolę w rozwoju różnych dyscyplin, a jego znaczenie jest nadal przedmiotem dyskusji. Od jego początków po ewolucję w epoce nowożytnej, zbadamy jego wpływ na społeczeństwo, kulturę, naukę, technologię i wiele innych aspektów naszego codziennego życia. Poprzez podejście interdyscyplinarne staramy się rzucić światło na różne aspekty składające się na Syberyjski Okręg Wojskowy, zagłębiając się w jego implikacje i oferując wszechstronną wizję, która pozwala nam zrozumieć jego zakres i znaczenie dzisiaj.
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych |
Syberyjski Okręg Wojskowy (ros. Сибирский военный округ, СибВО) – ogólnowojskowy, operacyjno-terytorialny związek radzieckich sił zbrojnych.
Utworzony rozkazem Rewolucyjnej Rady Wojskowej ZSRR nr 757/138 z 12 czerwca 1924 poprzez przemianowanie Zachodniosyberyjskiego Okręgu Wojskowego. Sztab znajdował się w Nowosybirsku.
Federacja Rosyjska posiadała Syberyjski Okręg Wojskowy Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej.
Syberyjski Okręg Wojskowy z dowództwem w Nowosybirsku sformowany jeszcze przed wybuchem drugiej wojny światowej. 9 lipca 1945 został podzielony na Zachodnio-Syberyjski OW z 8 Armią z dowództwem w Nowosybirsku oraz okręgami administracyjnymi: Tjumeń, Omsk, Nowosybirsk, Tomsk, Kamerowo i Kraj Ałtajski oraz Wschodnio-Syberyjski OW z 50 Armią, dowództwem w Irkucku obejmujący Jakucką SRR, Kraj Krasnodarski, okręg autonomicznyTuwa, okręg administracyjny Irkuck. W maju 1954 część terytorium likwidowanego Wschodnio-Syberyjskiego OW włączono w skład Zachodnio-Syberyjskiego OW, który to 4 stycznia 1956 został przemianowany na Syberyjski OW. Na przełomie 1989–1990 na obszarze SOW pozostawał 33 Korpus Armijny oraz 5 samodzielnych związków taktycznych oraz jednostki centralnego i okręgowego podporządkowania. Osłonę powietrzną realizowały elementy 14 Armii Obrony Powietrznej. Do chwili uruchomienia procesu wycofywania wojsk z Europy Środkowej na obszarze okręgu pozostawało około 80 000 żołnierzy, 2000 czołgów, 3500 bwo, 22 000 środków artyleryjskich. Po podpisaniu i wykonaniu zasadniczej części warunków porozumienia CFE-1 do SOW przebazowano nadwyżki uzbrojenia konwencjonalnego z europejskiej części Federacji Rosyjskiej. Było to między innymi około 11 500 czołgów.