W dzisiejszym artykule przeanalizujemy znaczenie Szlak Architektury Drewnianej w naszym obecnym społeczeństwie. Szlak Architektury Drewnianej to temat, który w ostatnich latach zyskał duże znaczenie, wywołując debatę i kontrowersje w różnych obszarach. Na przestrzeni dziejów Szlak Architektury Drewnianej odgrywał fundamentalną rolę w życiu ludzi, wpływając na ich sposób myślenia, działania i relacje z otoczeniem. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Szlak Architektury Drewnianej, od jego wpływu na kulturę i społeczeństwo po jego rolę w rozwoju osobistym i zawodowym. Dodatkowo zbadamy etyczne i moralne implikacje Szlak Architektury Drewnianej, a także jego potencjał do generowania pozytywnych zmian na świecie. Bez wątpienia Szlak Architektury Drewnianej jest tematem zasługującym na naszą uwagę i refleksję, dlatego mamy nadzieję, że ten artykuł posłuży jako punkt wyjścia do pogłębienia jego badań i zrozumienia.
Szlak Architektury Drewnianej – drogowy szlak turystyczny powstały we współpracy województw śląskiego, małopolskiego i podkarpackiego. Współpraca nad tworzeniem szlaku trwała w latach 2001-2003. Kilka lat później, w latach 2008-2009, oznakowany został także Szlak Architektury Drewnianej w województwie świętokrzyskim.
Projekt ten to sposób na ocalenie przed zapomnieniem zabytków architektury dawnej wsi, głównie architektury – ale również kultury, sztuki ludowej. Wiele z zabytków, do których można zaliczyć kościoły, cerkwie, przydrożne kapliczki, domy, chałupy i dworki, drewniane zabudowania gospodarskie, karczmy i leśniczówki, pałacyki i skanseny, to obiekty, które zostały wpisane do międzynarodowego spisu zabytków UNESCO. Projekt szlaku jest wspierany przez wojewódzkich konserwatorów zabytków i lokalne samorządy.
Obiekty oznakowano tablicami informacyjnymi stojącymi przed głównym wejściem do obiektów, na których umieszczono krótki rys historyczny obiektu w trzech wersjach językowych (polskiej, angielskiej i niemieckiej) oraz schematyczną mapkę całego szlaku wraz z oznaczeniem usytuowania obiektu na szlaku.
Podobne szlaki (tzn. dotyczące architektury) w Europie: Szlak Romantyczny we Frankonii, Zamki nad Loarą we Francji, Burgenstrasse obejmująca Frankonię i Czechy.
W województwie śląskim szlak ma długość 1060 km i obejmuje 93 obiekty oraz zespoły architektury drewnianej: kościoły, kaplice, dzwonnice, chałupy, karczmy, leśniczówki, pałacyk myśliwski, obiekty gospodarcze (młyn wodny i spichlerze) – w ich naturalnym otoczeniu. Na szlaku znajdują się też dwa skanseny: Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie i Zagroda Wsi Pszczyńskiej w Pszczynie. Za najstarsze obiekty leżące na szlaku uchodzą kościoły Wszystkich Świętych w Sierotach (pow. gliwicki) i Łaziskach (pow. wodzisławski), wzniesione w połowie XV wieku.
Szlak podzielono na kilka tras:
Szlak ma długość ponad 1500 km i obejmuje 253 zabytkowe obiekty drewniane, m.in. kościoły, cerkwie, dzwonnice, dwory, wille i skanseny. Powstał w 2001 roku. Osiem obiektów znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO: kościół pw. św. Michała Archanioła w Binarowej, kościół pw. św. Michała Archanioła w Dębnie Podhalańskim, kościół pw. św. Leonarda w Lipnicy Murowanej, kościół pw. św. Filipa i św. Jakuba w Sękowej, cerkiew greckokatolicka św. Michała Archanioła w Brunarach Wyżnych, cerkiew greckokatolicka św. Paraskewy w Kwiatoniu, cerkiew pw. Opieki Matki Bożej w Owczarach i cerkiew pw. św. Jakuba w Powroźniku. W 2008 roku oznakowanie obiektów zostało odświeżone i uzupełnione.
Szlak składa się z czterech tras:
Szlak o długości 1202 km podzielono na 9 tras:
Szlak stworzony z inspiracji istniejącymi trasami w województwach małopolskim, podkarpackim i śląskim. Składa się z 4 tras oraz małej pętli kieleckiej: