Obecnie Toruńskie Wódki Gatunkowe to temat, który zyskał duże znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Z biegiem czasu Toruńskie Wódki Gatunkowe przykuł uwagę profesjonalistów, ekspertów i ogółu obywateli, wywołując debatę na temat jego implikacji i wpływu na różne obszary życia codziennego. Od dziedziny naukowej po kulturową, Toruńskie Wódki Gatunkowe zdołał ugruntować swoją pozycję jako podstawowy element dyskusji i analizy różnych zjawisk i problemów. Dlatego konieczne jest pogłębienie badań i zrozumienia Toruńskie Wódki Gatunkowe, aby zdobyć pełniejszą i wzbogacającą wiedzę na ten temat. W tym artykule dokładnie zbadamy różne perspektywy i wymiary Toruńskie Wódki Gatunkowe, oferując wszechstronną wizję, która pozwala nam zrozumieć jego znaczenie i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.
Zakład widziany od strony wschodniej (stan z 2019 roku) | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Siedziba | |
Adres |
ul. Olbrachta 14/16 |
Data założenia |
1884 |
Forma prawna | |
Nr KRS | |
Dane finansowe | |
Kapitał zakładowy |
9 500 000,00 PLN[potrzebny przypis] |
Położenie na mapie Torunia | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego | |
53°01′21″N 18°37′33″E/53,022500 18,625833 | |
Strona internetowa |
Toruńskie Wódki Gatunkowe – dawny Zakład Przemysłu Spirytusowego Polmos Toruń, obecnie Toruńskie Wódki Gatunkowe w Toruniu. Zakład znajduje się w północnej części Mokrego, przy ul. Olbrachta 14/16.
Spirytusownię otworzył w 1884 roku żydowski przedsiębiorca Natan Hirschefld. Początkowo zakład produkował alkohole, które eksportowano na rynek europejski oraz do Afryki i Azji. Najsłynniejszym trunkiem w tamtym okresie były tzw. Toruńskie Krople Życia (Thorner Lebenstropfen).
W 1890 roku nowym właścicielem zakładu został Wolf Sultan. W 1919 roku przejął go gdański kupiec Herman Winkelhausen – właściciel fabryki spirytusu w Starogardzie Gdańskim.
W 1922 roku właścicielem spirytusowni został Wacław Maćkowiak. Jego spirytualia uzyskiwały nagrody na wystawach przemysłowych: w 1926 roku w Rzymie i w 1927 roku w Paryżu. W 1925 roku zakład znacjonalizowano i do wybuchu II wojny światowej działał w ramach Państwowego Monopolu Spirytusowego.
W latach 1945–2009 zakład należał do Skarbu Państwa[potrzebny przypis]. W szczytowym okresie jego rozwoju, który przypadł na połowę lat 80. XX wieku, zakład produkował prawie 20 milionów butelek alkoholu rocznie.
W 2009 roku przedsiębiorstwo wydzierżawił Krzysztof Mielewczyk[potrzebny przypis], a w 2011 roku, w wyniku licytacji przeprowadzonej przez likwidatora zakładu[potrzebny przypis], kupiła go spółka Chemirol.
Fabryka figuruje w gminnej ewidencji zabytków (nr 1779).