W tym artykule szczegółowo zgłębimy i przeanalizujemy temat Totus Tuus Poloniae populus, który od lat jest przedmiotem zainteresowań i badań. Totus Tuus Poloniae populus to temat, który wywołał debatę w różnych obszarach i dziedzinach, od nauki po politykę, w tym kulturę i ogólnie społeczeństwo. Przez dziesięciolecia Totus Tuus Poloniae populus ewoluował i przyjął nowe wymiary, co wzbudziło ciągłe zainteresowanie zrozumieniem jego implikacji i konsekwencji. W tym sensie kluczowe jest krytyczne zbadanie różnych perspektyw i podejść związanych z Totus Tuus Poloniae populus, aby pogłębić nasze zrozumienie i wywołać konstruktywną debatę na ten temat.
Totus Tuus Poloniae populus (z łac. „Cały Twój lud w Polsce”) – bulla papieża Jana Pawła II z 25 marca 1992 reorganizująca podział administracyjny Kościoła katolickiego w Polsce, największa reorganizacja Kościoła katolickiego w Polsce od 1945; dopełnienia reorganizacji struktur duszpasterskich dokonano w 2004 dekretem Nuncjatury Apostolskiej w Polsce.
Zgodnie z główną zasadą bulli: „zbliżenie biskupów do wiernych”, doszło do znacznego zmniejszenia powierzchni terytorialnej archidiecezji i diecezji. Powołano też nowe, 8 diecezji podniesiono do rangi archidiecezji. Rozłączono archidiecezję gnieźnieńską i warszawską, które były dotychczas związane unią personalną w osobie arcybiskupa. Skutkiem realizacji postanowień bulli były m.in. zmiany w składzie Episkopatu Polski. Papież wyraźnie go odmłodził. Mianował 10 arcybiskupów, 7 biskupów, 11 ordynariuszy i 11 biskupów pomocniczych przeniósł do innych diecezji.
W wyniku zmian w Polsce istniało 39 jednostek administracyjnych (14 archidiecezji, w tym archidiecezja łódzka podlegająca bezpośrednio Stolicy Apostolskiej, 25 diecezji). W 12 lat później doszły jeszcze 2 (diecezja bydgoska i diecezja świdnicka), a w Łodzi ustanowiono metropolię (w skład której weszły archidiecezja łódzka i diecezja łowicka).