Turak fioletowy
W dzisiejszym świecie Turak fioletowy stał się powracającym i bardzo ważnym tematem w społeczeństwie. Od swoich początków do chwili obecnej Turak fioletowy znacząco wpłynął na życie ludzi, generując debaty, wyzwania i możliwości. Na przestrzeni historii Turak fioletowy był przedmiotem badań, refleksji i analiz ekspertów z różnych dziedzin, którzy wnieśli swoją wizję i wiedzę na ten temat. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane ze Turak fioletowy, od jego wpływu na kulturę po wpływ na gospodarkę światową, w celu zrozumienia jego dzisiejszego znaczenia i jego projekcji na przyszłość.
| Tauraco violaceus | |||
| (Isert, 1788) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
turak fioletowy | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ) | |||
 | |||
Turak fioletowy (Tauraco violaceus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny turakowatych (Musophagidae). Występuje w Afryce Zachodniej i Środkowej. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Taksonomia
Po raz pierwszy gatunek opisał Paul Erdmann Isert w 1788, nadając mu nazwę Musophaga violacea. Obecnie (2021) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) umieszcza go w rodzaju Tauraco. Niektórzy autorzy nadal jednak zaliczają go do Musophaga. IOC uznaje turaka fioletowego za gatunek monotypowy. Ptaki ze wschodniej części zasięgu opisano jako odrębny podgatunek, T. v. savannicola.
Morfologia
Długość ciała wynosi 45–50 cm, masa ciała około 360 g. U ptaków dorosłych ciemię i tył głowy mają barwę szkarłatną. Pokrywy uszne białe. Reszta upierzenia fioletowopurpurowa. U samców lotki są czerwone. Wokół oczu dostrzec można jaskrawoczerwoną nagą skórę. Pióra są miękkie i jedwabiste. Żółta płytka czołowa.
Zasięg występowania
Turaki fioletowe zamieszkują obszar od południowej Senegambii i Gwinei na wschód po północną Nigerię i północno-zachodni Kamerun, dalej na południe po Wybrzeże Kości Słoniowej, Ghanę i Togo (z pominięciem Sierra Leone, Liberii i pozostałej części Nigerii). Izolowana populacja zamieszkuje skrajnie południowy Czad i północną Republikę Środkowoafrykańską.
Ekologia i zachowanie
Turaki fioletowe występują w zaroślach i rzadkich nadrzecznych lasach; gniazdują także w okolicach dużych miast, w parkach i na obszarach rolniczych. Żywią się owocami, jagodami i nasionami, przy czym preferuje figi. Zjada również drobne bezkręgowce.
Lęgi
Okres lęgowy w Senegambii przypada na kwiecień, w Nigerii na okres od czerwca do października. Gniazdo, budowane 5–6 m nad ziemią jest platformą z gałęzi, przypominającą gniazda gołębi. Zniesienie liczy 2 jaja. Inkubacja trwa 21–24 dni, wysiadują oba ptaki z pary. Młode opuszczają gniazdo po czterech tygodniach, często zanim jeszcze nauczą się latać.
Status
IUCN uznaje turaka fioletowego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2021). Liczebność światowej populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako lokalnie pospolity, a gdzieniegdzie bardzo pospolity. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za stabilny.
Przypisy
- ↑ a b Tauraco violaceus, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Schriften der Gesellschaft naturf. Freunde zu Berlin 9, 1788; cz. 1, s. 18, pl. 1.
- ↑ a b Tauraco violaceus, The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Musophaginae Lesson, 1828 – turaki (wersja: 2020-05-27). Kompletna lista ptaków świata . Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. .
- ↑ a b c d e f g h Turner, D.A: Violet Turaco (Musophaga violacea). del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive . 2017. .
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). . (ang.).
- ↑ Perktaş, Utku.; Groth, Jeffrey G.; Barrowclough, George F.. Phylogeography, species limits, phylogeny, and classification of the turacos (Aves, Musophagidae) based on mitochondrial and nuclear DNA sequences. „American Museum novitates”. 3949, s. 1–61, 2020. (ang.).
- ↑ a b c Turner, D. A. & P. F. D. Boesman: Violet Turaco (Musophaga violacea), version 1.0. Birds of the World (J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D. A. Christie & E. de Juana, Editors) . Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020. . (ang.).
- ↑ a b c d e f Jacek Twardowski, Kamila Twardowska: Ptaki świata. Szczegółowe opisy 800 gatunków. Wyd. 1. Warszawa: SBM, 2016, s. 274. ISBN 978-83-8059-276-6.
- ↑ Violet Turaco Musophaga violacea. BirdLife International. .
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. eBird . Cornell Lab of Ornithology. (ang.).