Twierdza Liège
W dzisiejszym artykule zbadamy wszystkie aspekty Twierdza Liège, tematu, który przykuł uwagę wielu ludzi na całym świecie. Od wpływu na społeczeństwo po znaczenie historyczne, Twierdza Liège to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym. W tym artykule odkryjemy różne perspektywy Twierdza Liège, a także implikacje, jakie ma to na nasze codzienne życie. Niezależnie od tego, czy jest to poziom osobisty, kulturowy czy naukowy, Twierdza Liège zachęca nas do refleksji nad podstawowymi aspektami naszego istnienia. Czytaj dalej, aby wyruszyć w fascynującą podróż po tym intrygującym temacie.
Twierdza Liège – zespół fortyfikacji otaczających belgijskie miasto Liège (wal. Lidje).
Historia
Po wojnie francusko-pruskiej w 1870-71 roku i utworzeniu II Rzeszy królewski rząd Belgii postanowił podjąć kroki dla zabezpieczenia państwa na wypadek zagrażającego mu konfliktu. Twórcą systemu belgijskich fortyfikacji, które objęły oprócz Liège także twierdze w Namur i Antwerpii był generał i inżynier Henri Alexis Brialmont.
W latach osiemdziesiątych XIX wieku wokół Liège wzniesiono pierścień fortów. Były to zgodnie z opinią historyków wojskowości[według kogo?] najnowocześniejsze ówcześnie umocnienia. Podstawowe założenia, jakimi kierował się Brialmont projektując forty to masowe wykorzystanie wież pancernych dla ochrony artylerii, koncentracja elementów bojowych w tak zwanym masywie (bloku) centralnym, wykorzystanie do budowy wyłącznie betonu oraz łączność podziemna między poszczególnymi obiektami. Pewne zastosowane rozwiązania okazały się być błędne, co dodatkowo spotęgowały oszczędności. Przykładowo koncentracja wież i magazynów w centralnej części fortu ułatwiała zniszczenie fortu w przypadku trafienia pociskiem ciężkiej artylerii (taki los spotkał fort Loncin), niewielka była odporność betonu oraz zastosowanych do produkcji wież stopów. Wiele z wad ujawniło się bądź pogłębiło wskutek stopniowego starzenia się fortyfikacji. Nie może to jednak przysłaniać faktu, że fortyfikacje autorstwa Brialmonta były nowatorskie, a otwierając nowy etap w budownictwie umocnień były siłą rzeczy obarczone pewnymi wadami wynikającymi z niesprawdzenia zastosowanych rozwiązań w praktyce. Ostatecznie wokół Liège wybudowano 12 fortów:
- Barchon
- Évegnée
- Fléron
- Chaudfontaine
- Embourg
- Boncelles
- Flémalle
- Hollogne
- Loncin
- Lantin
- Liers
- Pontisse
I wojna światowa
W czasie I wojny światowej twierdza została oblężona przez Niemców. Mimo oporu wojsk belgijskich, wskutek zastosowania nowoczesnych metod oblegania twierdzy i ciężkiej artylerii (armat Gruba Berta i moździerz oblężniczych 305 mm) twierdza została zdobyta 16 sierpnia 1914.
Okres międzywojenny
W okresie międzywojennym w ramach modernizacji i rozbudowy belgijskich umocnień przebudowano osiem z dwunastu fortów Liège, usuwając niektóre mankamenty (np. poprawiono wentylację) i przezbrajając wieże artyleryjskie. Ponadto w międzypolach fortów wzniesiono 55 schronów bojowych dla karabinów maszynowych i dział przeciwpancernych. Tak powstałe umocnienie otrzymało nazwę Rejonu Umocnionego Liège II. Jednocześnie na przedpolach miasta i twierdzy wybudowano cztery grupy warowne:
Umocnienia te otrzymały nazwę Rejonu Umocnionego Liège I. Były to szczytowe osiągnięcia belgijskiej sztuki fortyfikacyjnej, wykorzystujące z jednej strony elementy starych fortów (fosy bronione przez kaponiery, wieże artyleryjskie), z drugiej nowoczesnych grup warownych (umieszczenie uzbrojenia w oddzielnych schronach – blokach, rozbudowany system podziemny z kompleksem koszarowym i magazynowym, rozproszenie obiektów, lepsze materiały budowlane).
II wojna światowa
Niemcy przygotowując się do napaści na Belgię w 1940 roku byli dobrze zorientowani w sile fortyfikacji. Z tego powodu do zdobycia najważniejszego elementu – grupy Eben Emael użyto pierwszy raz w historii desantu powietrznego i ładunków kumulacyjnych. Pozostałe umocnienia broniły się do trzeciej dekady maja 1940 roku.
