W dzisiejszym świecie USS Threadfin (SS-410) to temat, który zyskał duże znaczenie w ostatnich dziesięcioleciach. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na politykę i gospodarkę, USS Threadfin (SS-410) wywołał wielką debatę na całym świecie. W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy różne aspekty związane z USS Threadfin (SS-410), od jego początków do obecnej sytuacji, w tym jego wpływ na codzienne życie ludzi. Ponadto zbadamy różne perspektywy i opinie istniejące wokół USS Threadfin (SS-410), aby zaoferować pełną i obiektywną wizję tego tematu, który jest dziś tak istotny.
Historia | |
Stocznia | |
---|---|
Położenie stępki |
18 marca 1944 |
Wodowanie |
26 czerwca 1944 |
US Navy | |
Nazwa |
USS „Threadfin” (SS-410) |
Wejście do służby |
30 sierpnia 1944 |
Wycofanie ze służby |
1972 |
Turecka Marynarka Wojenna | |
Nazwa |
TGC „I. İnönü” (S 346) |
Wejście do służby |
1972 |
Wycofanie ze służby |
1998 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
na powierzchni: 1500 t |
Długość |
95,00 m |
Szerokość |
8,30 m |
USS Threadfin (SS-410), następnie TGC I. İnönü – zbudowany w stoczni Portsmouth Naval Shipyard okręt podwodny US Navy typu Balao, który koło cieśniny Bungo wykrył japoński zespół uderzeniowy w składzie „Yamato”, „Yahagi” i 8 niszczycieli, podczas operacji Ten-gō w 1945 roku. Załoga okrętu nadała meldunek do adm. Mitschera, który wydał swoim 16 lotniskowcom rozkaz zaatakowania zespołu japońskiego. W ataku wzięło udział ok. 300 samolotów. Jak inne jednostki swojego typu, Threadfin został zaprojektowany w konstrukcji częściowo dwukadłubowej, otrzymał kadłub sztywny ze stali o zwiększonej ciągliwości i wytrzymałości celem zwiększenia testowej głębokości zanurzenia do 400 stóp (122 metry). Uzbrojony był w 24 torpedy Mark XIV wystrzeliwane z sześciu wyrzutni torpedowych na dziobie oraz czterech wyrzutni rufowych. Układ napędowy tych okrętów stanowiły cztery generatory elektryczne Diesla oraz cztery silniki elektryczne o mocy 2740 shp, napędzające dwa wały napędowe ze śrubami.