Ulica Królowej Jadwigi w Krakowie
W tym artykule Ulica Królowej Jadwigi w Krakowie zostanie omówiony z różnych perspektyw, aby zapewnić pełny i szczegółowy obraz tego tematu. Przeanalizowane zostaną jego początki, rozwój w czasie, a także implikacje dla dzisiejszego społeczeństwa. Ponadto zaprezentowane zostaną różne opinie i punkty widzenia, które pozwolą czytelnikowi wyrobić sobie jasny i obiektywny pogląd. Celem rygorystycznego i krytycznego podejścia jest zaoferowanie globalnej wizji zachęcającej do refleksji i debaty. Ulica Królowej Jadwigi w Krakowie to bardzo istotny temat, który zasługuje na przestudiowanie i zrozumienie w całości, dlatego też ten artykuł jest proponowany jako podstawowe narzędzie dla osób zainteresowanych pogłębieniem jego zrozumienia.
Ulica Królowej Jadwigi – ulica w Krakowie biegnąca w kierunku północno-zachodnim wzdłuż Pasma Sowińca porośniętego Laskiem Wolskim i wzdłuż rzeki Rudawy. Łączy Salwator z Chełmem, będąc główną osią komunikacyjną Woli Justowskiej.
Prowadzi od ul. T. Kościuszki stokiem Góry św. Bronisławy do ul. Pylnej, gdzie przechodzi w ul. Junacką. Na odcinku od ul. F. Focha do ul. T. Kościuszki jest jednokierunkowa, zaś od Focha do Pylnej – dwukierunkowa.
Powstała w XVIII wieku. Do XIX wieku pozostała bezimienna. Obecna nazwa obowiązuje od 1912 r. – jej patronką jest święta królowa Jadwiga Andegaweńska. W latach 1933-1948 zachodni odcinek ulicy nosił nazwę Wolska.
Zabudowa
Przy ulicy dominuje zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna z XX wieku m.in. dom numer 50 z lat 1989-1992, dom numer 195 z lat 1939-1944, dom numer 259 z lat 1994-1996. Nieliczna zabudowa wielorodzinna to m.in. budynek na rogu z ul. Przegon.
W budynku numer 41 znajduje się oddział Muzeum Historycznego Miasta Krakowa Dom Zwierzyniecki.
Pod numerem 124 znajduje się ostróg bramny „Wola Justowska” – wartowania nieistniejącej już bramy, będącej częścią Twierdzy Kraków.
Pod numerem 220 znajduje się budynek dawnej strzelnicy.
Bibliografia
- Królowej Jadwigi, ulica. W: Encyklopedia Krakowa. Warszawa – Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 512. ISBN 83-01-13325-2.