Ulica Stanisława Konarskiego w Sanoku

W dzisiejszym świecie Ulica Stanisława Konarskiego w Sanoku przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, znaczenie na rynku czy wpływ na kulturę popularną, Ulica Stanisława Konarskiego w Sanoku to temat, który nigdy nie przestaje zaskakiwać i wyznaczać trendów. Od swoich początków do chwili obecnej Ulica Stanisława Konarskiego w Sanoku odgrywał fundamentalną rolę w różnych aspektach życia codziennego, generując sprzeczne opinie i wzbudzając ciągłe zainteresowanie opinii publicznej. W tym artykule będziemy dalej badać wpływ i znaczenie Ulica Stanisława Konarskiego w Sanoku, analizując jego ewolucję w czasie i jego dzisiejsze znaczenie.

ulica Stanisława Konarskiego
ulica Stróżecka
ulica Szpitalna
Śródmieście
Ilustracja
Początkowy bieg ulicy (2013)
Państwo

 Polska

Miejscowość

Sanok

Przebieg
0m ul. Jagiellońska
15m most nad Potokiem Płowieckim
20m ul. Wesoła
90m ul. Stanisława Konarskiego (odnoga)
150m ul. Cicha
155m przejazd kolejowy
165m ul. Stanisława Konarskiego (odnoga)
220m ul. 800-lecia
280m ul. Stanisława Konarskiego (odnoga)
320m ul. Stanisława Konarskiego (odnoga)
400m ul. Szymona Konarskiego
440m ul. Jezierskiego
490m ul. Szymona Konarskiego
520m ul. Szymona Konarskiego
610m ul. Jasińskiego
650m ul. Stanisława Konarskiego (odnoga)
880m ul. Zagmumna
Położenie na mapie Sanoka
Mapa konturowa Sanoka, w centrum znajduje się punkt z opisem „ulica Stanisława Konarskiego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „ulica Stanisława Konarskiego”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Stanisława Konarskiego”
Położenie na mapie powiatu sanockiego
Mapa konturowa powiatu sanockiego, u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Stanisława Konarskiego”
49,55151°N 22,20275°E/49,551510 22,202750

Ulica Stanisława Konarskiego w Sanoku – ulica w Sanoku.

Historia

Obszar ulicy Konarskiego (droga powiatowa) do przejazdu kolejowego (parzyste numery od 4 do 12 i nieparzyste numery od 1 do 21) przynależy do dzielnicy Śródmieście. Dalsza część ulicy leży na obszarze dzielnicy Posada.

Na przełomie 1889/1890 Kazimierz Lipiński przeniósł swoją fabrykę maszyn i wagonow na tereny przy obecnej ul. Konarskiego (tzw. „Stawiska”).

W toku dokonywanych zmian nazw ulic w Sanoku w 1913 podjęto decyzję nazwania ulicy Stróżeckiej dla odcinka biegnącego od ul. Jagiellońskiej wzdłuż szpitala powszechnego do Stróżów Małych. Uchwałą Rady Miejskiej z 22 listopada 1923 postanowiono nazwać imieniem Stanisława Konarskiego dotychczasową ulicę Szpitalną, w dalszym biegu zwaną Stróżecką.

Zabudowa

  • Budynek pod numerem 3, siedziba Medycznej Szkoły Policealnej im. Anny Jenke.
  • Dom pod numerem 6. Budynek został wpisany do gminnego rejestru zabytków miasta Sanoka, opublikowanego w 2014.
  • Budynek szpitalny pod numerem 8.
  • Budynek pod numerem 10.
  • Dom pod numerem 13. Na frontowej fasadzie widnieje rok 1910. Siedziba pierwszego w Sanoku ośrodka zdrowia. U kresu II wojny światowej wraz z nadejściem frontu wschodniego i wkroczeniu Armii Czerwonej do Sanoka w domu położonym naprzeciw szpitala ppłk Fiodor Jarygin ustanowił swoją komendanturę. Budynek został wpisany do gminnego rejestru zabytków miasta Sanoka, opublikowanego w 2014.
  • Dom pod numerem 16. Budynek został wpisany do gminnego rejestru zabytków miasta Sanoka, opublikowanego w 2014.
  • Dom pod numerem 17. Budynek został wpisany do gminnego rejestru zabytków miasta Sanoka, opublikowanego w 2014, w ewidencji z 2018 dom już nie figurował.
  • Budynek pod numerem 20, siedziba ZUS.
  • Budynek pod numerem 24, siedziba Regionalnego Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa.
  • Budynek pod numerem 26, siedziba pracowni rezonansu magnetycznego i Fundacji Ochrony Zdrowia.
  • Budynki pod numerami 29, 31, 33, 35, 37, należące do Spółdzielni Mieszkaniowej „Autosan”. Wybudowane prawdopodobnie w latach 20. XX wieku z przeznaczeniem dla kadry kierowniczej fabryki.
  • Dom pod numerem 43. Budynek został wpisany do gminnego rejestru zabytków miasta Sanoka, opublikowanego w 2014.
  • Dom pod numerem 47. Budynek został wpisany do gminnego rejestru zabytków miasta Sanoka, opublikowanego w 2014.
  • Dom pod numerem 49. Budynek został wpisany do gminnego rejestru zabytków miasta Sanoka, opublikowanego w 2014.
  • Dom pod numerem 53. Budynek został wpisany do gminnego rejestru zabytków miasta Sanoka, opublikowanego w 2014.
  • Dom pod numerem 55. Budynek został wpisany do gminnego rejestru zabytków miasta Sanoka, opublikowanego w 2014.
  • Dom pod numerem 75. Budynek został wpisany do gminnego rejestru zabytków miasta Sanoka, opublikowanego w 2014.

W pierwszej połowie XX wieku istniał kort tenisowy. W latach 20. XX wieku Władysław Lisowski prowadził przy ulicy zakład artystyczno-malarski i pozłotniczy.

Mieszkańcy

W przeszłości przy ulicy zamieszkiwali Zbigniew Dańczyszyn (nr 9), Władysław Godula (nr 27), Zygmunt Żyłka-Żebracki (nr 30), Antoni Fichtel (nr 33), Julian Gorgoń (nr 33a m. 2).

Przypisy

  1. O dzielnicy. sanoksrodmiescie.pl. . .
  2. U źródeł powstania. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 12. ISBN 83-87450-00-6.
  3. Ludwik Glatman. Nowe nazwy ulic Wielkiego Sanoka (dokończenie). „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 36, s. 2, 31 sierpnia 1913. 
  4. Protokoły posiedzeń Rady Miejskiej. Rok 30.1.1923-18.12.1924. s. 91–92.
  5. Kontakt. zsmsanok.pl. .
  6. a b c d e f g h i j GEZ 2014 ↓, s. 1.
  7. a b c d e f g h i j GEZ 2015 ↓, s. 1.
  8. a b c d e f g h i j GEZ 2016 ↓, s. 2.
  9. a b c d e f g h i GEZ 2018 ↓, s. 3.
  10. Lokalizacja ośrodka. sosw.sanok.pl. .
  11. Romaniak 2009 ↓, s. 392.
  12. a b Romaniak 2009 ↓, s. 394.
  13. Emil Kardin: Odsłonięte skrzydło. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978, s. 179, 229.
  14. Witold Szymczyk. Powrót lejtnantów. „Nowiny”. Nr 37, s. 7, 17–18 lutego 1979. 
  15. Józef Ząbkiewicz. Pierwszy dzień wolności. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 22 (279), s. 4, 10–20 sierpnia 1983. 
  16. GEZ 2018 ↓, s. 1–5.
  17. Sanok ZUS. zus.pox.pl. .
  18. Regionalne Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa. rckk.rzeszow.pl. .
  19. Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej – Diagnostyki Medycznej w Sanoku. Kontakt. rezonans.sanok.pl. .
  20. Kontakt. fundacjazdrowia.qpr.pl. .
  21. Historia. sm-autosan.pl. .
  22. Jolanta Ziobro. Odzyska przedwojenny szyk. „Tygodnik Sanocki”. Nr 43, s. 3, 28 października 2011. 
  23. Paweł Kosina: Helena Kosinówna. Rodzina i sanoccy przyjaciele. Sanok: Stowarzyszenie Przyjaciół Heleny Kosiny w Sanoku, 2006, s. 46. ISBN 83-924210-0-0.
  24. Księga adresowa Polski (wraz z w. m. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa. Warszawa: 1928, s. 798.
  25. Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 121.
  26. Andrzej Brygidyn: Sanocka Lista Katyńska. Jeńcy Kozielska, Ostaszkowa, Starobielska oraz innych obozów i więzień Polski kresowej pomordowani w Rosji Sowieckiej. Sanok: 2000, s. 12.
  27. Księga Zmarłych 1959–1975 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 64 (poz. 32).
  28. Julian Gorgoń: Wspomnienia ze Związku Strzeleckiego w Sanoku z roku 1912/13. W: Jednodniówka wydana z racji jubileuszu 25-lecia istnienia i działalności Związku Strzeleckiego na terenie Sanoka i ziemi sanockiej 1908–1933. Sanok: 21 maja 1933, s. 10–13.
  29. Barbara Wanielista. „Odnajdę Twór Grób Piłsudczyku” (cz. VI). „Góra Przemienienia”. Nr 51 (175), s. 10–12, 17 grudnia 2006. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. }

Bibliografia