Venetia Ostrów Wielkopolski
W dzisiejszym świecie Venetia Ostrów Wielkopolski stał się tematem coraz większego zainteresowania ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na zdrowie i środowisko, Venetia Ostrów Wielkopolski przykuł uwagę badaczy, aktywistów, polityków i zwykłych obywateli. Kontynuując badanie różnych aspektów Venetia Ostrów Wielkopolski, niezwykle ważne jest zrozumienie jego zakresu i znaczenia w naszym codziennym życiu. W tym artykule przyjrzymy się bliżej Venetia Ostrów Wielkopolski i jego wpływowi na nasz współczesny świat, dostarczając cennych informacji i kluczowych perspektyw na ten temat.
| Pełna nazwa |
Gimnazialny Klub Sportowy Venetia Ostrów Wielkopolski | |
|---|---|---|
| Barwy |
Żółto-niebiesko-białe | |
| Data założenia |
1908 | |
| Państwo | ||
| ||
Venetia Ostrów Wielkopolski pełna nazwa Gimnasial Fussball-Club Venetia Ostrowo – polski klub sportowy w Ostrowie Wielkopolskim. Rozwiązany w 1915 roku.
Charakterystyka
Założony w 1908 roku, z inicjatywy uczniów ostrowskiego gimnazjum. Większość założycieli wywodziła się z Towarzystwa Tomasza Zana, dla których nadrzędnym celem była walka o wolność. Głównym inicjatorem założenia klubu był Wacław Konarski, a wśród założycieli wymienia się jeszcze Tadeusza Grafsteina, Brykczyńskiego, Mikołajczyka, Ertela, Góreckiego, Chylewskiego, Scheitza i Glabisza. Venetia powstała jako pierwszy, czysto polski klub piłkarski w zaborze pruskim. Od samego też początku była „solą w oku” Niemców, których szokowały jej sukcesy sportowe. Już w 1908 roku, piłkarze Venetii zremisowali z miejscowym, niemieckim Ostrower FC 1:1 i pokonali Turn-Verein 3:0. W latach 1910-1913 piłkarze Venetii nie przegrali żadnego z 12 spotkań.
Władze pruskie rozwiązały ten polski klub w listopadzie 1915 roku. GKS Venetia została reaktywowana dopiero 21 kwietnia 1921 roku. Kontynuatorem Venetii jest klub sportowy działający przy Liceum Ogólnokształcącym w Ostrowie
Bibliografia
- 65 lat PozOZPN 1921-1986, Poznań 1986.
- Polska Piłka Nożna, Józef Hałys, Kraków 1986.