Władcy Flandrii
W tym artykule zamierzamy zbadać i przeanalizować Władcy Flandrii, temat, który na przestrzeni czasu stał się przedmiotem zainteresowania i debaty w różnych obszarach. Władcy Flandrii przykuł uwagę naukowców, specjalistów i ogółu społeczeństwa, ponieważ jego znaczenie i wpływ wykraczają poza granice i dyscypliny. Poprzez podejście multidyscyplinarne staramy się zbadać różne aspekty związane z Władcy Flandrii, od jego historycznego pochodzenia po wpływ na współczesny świat. Zagłębimy się w jego znaczenie, implikacje i możliwe perspektywy na przyszłość, aby zapewnić wszechstronną i wzbogacającą wizję tego zjawiska.
.svg)
Dynastia flandryjska
Tytuł hrabiów Flandrii został ustanowiony w roku 862 przez króla Karola II Łysego, pierwszym hrabią flandryjskim został Baldwin I Żelazne Ramię, jest on tym samym założycielem dynastii flandryjskiej.
- 864–879: Baldwin I Żelazne Ramię
- 879–918: Baldwin II Łysy
- 918–964: Arnulf I Wielki
- 958–962: Baldwin III, koregent
- 964–988: Arnulf II Młodszy
- 988–1037: Baldwin IV Brodaty
- 1037–1067: Baldwin V
- 1067–1070: Baldwin VI
- 1070–1071: Arnulf III Nieszczęśliwy
- 1071–1093: Robert I Fryzyjski, stryj Arnulfa III, który odebrał hrabstwo Arnulfowi i jego bratu Baldwin II z Hainaut, hrabiemu Hainaut
- 1093–1111: Robert II Jerozolimski
- 1111–1119: Baldwin VII Hapkin
Dynastia Estridsenów
- 1119–1127: Karol I Dobry, syn Adeli, córki Roberta I i żony Kanuta Świętego, króla Danii, wyznaczony przez Baldwina VII na następcę
Dynastia normandzka
- 1127–1128: Wilhelm Clito, syn Roberta II Krótkoudego, księcia Normandii, mianowany przez Ludwika VI, króla Francji, hrabią Flandrii
Dynastia Adalbertów
- 1128–1168: Thierry Alzacki, syn Gertrudy, córki Roberta I i Teodoryka II Mężnego, księcia Lotaryngii
- 1168–1191: Filip Alzacki
- 1191–1194: Małgorzata I Alzacka
Dynastia flandryjska
- 1191–1194: Baldwin VIII
- 1194–1205: Baldwin IX, władca Cesarstwa Łacińskiego w Konstantynopolu
- 1205–1244: Joanna Flandryjska
- 1212–1233: Ferdynand Portugalski
- 1237–1244: Tomasz II z Piemontu
- 1244–1278: Małgorzata II Flandryjska
- 1247–1251: Wilhelm III de Dampierre, koregent
Dynastia z Dampierre
- 1278–1304: Gwidon de Dampierre
- 1304–1322: Robert III Flandryjski
- 1322–1346: Ludwik I de Nevers
- 1346–1384: Ludwik II de Male
- 1384–1405: Małgorzata III Flandryjska
- 1384–1404: Filip II Śmiały, również książę Burgundii
Dynastia burgundzka (linia boczna Walezjuszów)
- 1405–1419: Jan bez Trwogi, również książę Burgundii
- 1419–1467: Filip III Dobry, również książę Burgundii
- 1467–1477: Karol II Zuchwały, również książę Burgundii
- 1477–1482: Maria I
Habsburgowie
- 1482–1506: Filip IV Piękny
- 1506–1556: Karol III
- 1556–1598: Filip V
- 1598–1621: Izabela Klara Eugenia Habsburg i Albrecht VII Habsburg
- 1621–1665: Filip VI
- 1665–1700: Karol IV
Burbonowie
- 1700–1713: Filip VII
Habsburgowie
- 1713–1740: Karol V
Dynastia habsbursko-lotaryńska
- 1740–1780: Maria II
- 1780–1790: Józef I
- 1790–1792: Leopold I
- 1792–1795: Franciszek I
W 1795 Flandria została wcielona do Francji. W latach 1815–1830 wchodziła w skład Królestwa Zjednoczonych Niderlandów. Od 1830 jest częścią Królestwa Belgii.
Tytuł arystokratyczny
W Belgii tytuły hrabiów Flandrii nosili młodsi synowie panujących monarchów:
- I kreacja
- 1840–1905: Filip Koburg, młodszy syn Leopolda I
- 1905–1909: Albert Koburg
- II kreacja
- 1910–1983: Karol Koburg, młodszy syn Alberta I