Włośnica ber

W dzisiejszym świecie Włośnica ber stał się tematem ciągłego zainteresowania szerokiego grona ludzi. Niezależnie od tego, czy chodzi o wpływ na społeczeństwo, znaczenie w określonym czasie czy wpływ w określonych obszarach, Włośnica ber przykuł uwagę zarówno naukowców, profesjonalistów, jak i entuzjastów. Jego znaczenie jest niezaprzeczalne, a jego obecność jest odczuwalna w różnych obszarach życia codziennego. W tym artykule będziemy dalej badać wpływ Włośnica ber i analizować jego różne aspekty, aby lepiej zrozumieć jego dzisiejsze znaczenie.

Włośnica ber
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

włośnica

Gatunek

włośnica ber

Nazwa systematyczna
Setaria italica (L.) P. Beauv.
Setaria italica

Włośnica ber (Setaria italica) – gatunek rośliny zbożowej (też pastewna) z rodziny wiechlinowatych (dawniej nazywanych trawami). Znana też jako proso włoskie, czumiza, ber, proso pałkowe, włośnica włoska, szarłat, szczypanki. W Polsce rośnie jako antropofit zadomowiony. Pochodzi ze wsch. Azji, uprawiana głównie na Dalekim Wschodzie.

Morfologia

Wysokość 0,5-1 m, wiecha kłosokształtna, zwisająca.

Zmienność

Wyróżnia się 2 podgatunki:

  • włośnica ber (Setaria italica ssp. maxima) – najczęściej spotykana, uprawiana głównie w północnych Chinach, na Półwyspie Koreańskim i Japonii.
  • włośnica mohar (Setaria italica ssp. moharium) – uprawiany jako roślina pastewna na Węgrzech oraz w krajach sąsiednich.

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– (ang.).
  3. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  4. a b Jakub Mowszowicz: Pospolite rośliny naczyniowe Polski. Wyd. czwarte. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 567. ISBN 83-01-00129-1.
  5. a b c d e Krzysztof Kwaśniewski. Uprawa bru w Małopolsce w XX w.,. „Lud”. 45, s. 203-222, 1958/1959. 
  6. ber – Słownik języka polskiego PWN , sjp.pwn.pl (pol.).

Bibliografia

  • Mała Encyklopedia Powszechna PWN, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1976