W tym artykule zbadamy wpływ Wilgotne lasy tropikalne w Queensland na współczesne społeczeństwo. Wilgotne lasy tropikalne w Queensland jest tematem ciągłego zainteresowania, a jego wpływ rozciąga się na różne obszary, od kultury popularnej po politykę i ekonomię. Przez lata Wilgotne lasy tropikalne w Queensland wywoływał debaty i kontrowersje, generując sprzeczne opinie i różnorodne stanowiska. W tym sensie kluczowa jest krytyczna i obiektywna analiza roli, jaką obecnie odgrywa Wilgotne lasy tropikalne w Queensland, a także jej możliwa ewolucja w przyszłości. Mamy nadzieję, że poprzez szczegółową analizę zaoferujemy kompleksowe i wzbogacające spojrzenie na Wilgotne lasy tropikalne w Queensland, pozwalając naszym czytelnikom lepiej zrozumieć jego dzisiejszy zakres i znaczenie.
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
Szczyt Thornton Peak w Daintree National Park (2006) | |
Państwo | |
---|---|
Spełniane kryterium |
VII, VIII, IX, X |
Numer ref. | |
Historia wpisania na listę | |
Wpisanie na listę |
1988 |
Położenie na mapie Queenslandu | |
Położenie na mapie Australii | |
17,6710°S 145,7050°E/-17,671000 145,705000 | |
Wilgotne lasy tropikalne w Queensland (ang. Wet Tropics of Queensland) – obszar na północno-wschodnim wybrzeżu Australii w stanie Queensland o długości około 450 km, mający powierzchnię 893 453 ha, porośnięty głównie tropikalnymi lasami deszczowymi, wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1988 roku.
Obszar leży na północno-wschodnim wybrzeżu Australii w stanie Queensland o długości około 450 km, ma powierzchnię 893 453 ha. Teren jest zamieszkiwany przez ponad 20 tysięcy rdzennych mieszkańców, należących do co najmniej 20 plemion i 120 klanów.
Obszar jest bardzo zróżnicowany – występują tu duże połacie lasów poprzecinane m.in. dzikimi rzekami z wodospadami, wąwozami oraz nadmorskie plaże.
Na chronionym obszarze rosną głównie tropikalne lasy deszczowe rosnące od czasów Gondwany, stanowiące relikty wielkiego lasu gondwańskiego, który pokrywał obszar Australii i część Antarktyki około 50-100 mln lat temu (lasy te są starsze od puszczy amazońskiej o 80 mln lat). W rejonie Hinchinbrook Channel rosną namorzyny, jedne z najbardziej rozległych w tym rejonie. Występują także lasy zawsze zielone twardolistne. Obszar jest stosunkowo mało przekształcony przez człowieka, pomimo m.in. terenów pogórniczych i dróg oraz wykorzystania nizinnych lasów na potrzeby rolnictwa, większość terenu nie jest zdegradowana.
W klasyfikacji ekoregionów według World Wide Fund for Nature (WWF) odpowiada obszarowi AA0117 Queenslandzkie lasy deszczowe (Queensland tropical rain forests).
Teren zamieszkują liczne prymitywne, archaiczne, endemiczne i reliktowe gatunki zwierząt i roślin, m.in. torbacze. Występuje tu ponad 3000 gatunków roślin naczyniowych z 224 rodzin (w tym dwóch endemicznych), z czego 576 gatunków i 44 rodzaje stanowią endemity. Wykazano występowanie 107 gatunków ssaków, w tym 11 gatunków endemicznych, zaobserwowano 368 gatunków ptaków, z czego 11 to gatunki endemiczne, m.in. kazuary. Występuje tam 113 gatunków gadów, z czego 24 gatunki są endemiczne. Spośród płazów zarejestrowano 51 gatunków, w tym 22 endemiczne. Przyroda tego obszaru jest nadal badana, wciąż są odkrywane nowe gatunki.
Aby zapobiec utracie siedlisk, w 1987 roku zakazano wycinki drzew na obszarze Wet Tropics. Teren został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1988 roku jako obszar o „wyjątkowej powszechnej wartości” (ang. outstanding universal value), który spełniał cztery kryteria wpisu (VII, VIII, IX i X). Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznała ten obszar za drugi najistotniejszy pod względem niezastępowalności obiekt na tejże liście. Dzięki rządowemu dokumentowi Environment Protection and Biodiversity Conservation Act 1999 wszystkie obszary z listy światowego dziedzictwa UNESCO na terenie Australii zyskały dodatkową ochronę, gdyż każde działanie, które mogłoby wpłynąć na kondycję chronionych terenów musi zostać zaakceptowane przez odpowiedniego ministra. W 2012 roku australijski rejestr National Heritage List uwzględnił także kulturowe walory regionu, takie jak: tradycje rdzennych mieszkańców, ich umiejętności w przygotowywaniu jedzenia, w tym ich znajomość roślin trujących.
Ponad 87% obszaru objętego wpisem UNESCO obejmuje ochrona jako: parki narodowe, conservation parks , lasy państwowe, rezerwaty leśne. Napopularniejsze obszary chronione to: