Winna Góra (Garb Tarnogórski)

W tym artykule zajmiemy się tematem Winna Góra (Garb Tarnogórski), tematem, który zyskał na znaczeniu w ostatnich latach. Winna Góra (Garb Tarnogórski) to temat, który interesuje wiele osób z różnych powodów, czy to ze względu na jego wpływ na społeczeństwo, gospodarkę czy środowisko. W tym artykule będziemy badać różne aspekty Winna Góra (Garb Tarnogórski), od jego historii i ewolucji, po dzisiejsze implikacje. Przeanalizujemy również, w jaki sposób Winna Góra (Garb Tarnogórski) wywołał debatę i kontrowersje, a także możliwe rozwiązania i perspektywy na przyszłość. Mamy nadzieję, że ten artykuł będzie użytecznym źródłem informacji dla osób chcących lepiej zrozumieć Winna Góra (Garb Tarnogórski) i jego konsekwencje w dzisiejszym świecie.

Winna Góra od strony południowej w 2018 roku

Winna Góra (niem. Weinberg; 349 m n.p.m.) – wzgórze na obszarze administracyjnym Piekar Śląskich, w ich północnej dzielnicy Kozłowa Góra. Jest najwyższym naturalnym wzniesieniem miasta.

Położenie

Leży w północnej części Wyżyny Śląskiej, na terenie Płaskowyżu Tarnowickiego (wchodzącego w skład Garbu Tarnogórskiego), na zachód od doliny Brynicy, ok. 800 m na północny zachód od centrum zwartej zabudowy Kozłowej Góry.

Nazwa

Nazwa pochodzi z początków XIX w., kiedy to ówczesny właściciel, graf Donnesmarck, na stokach wzgórza założył winnicę i próbował hodować tu winorośl (niestety, bez sukcesów).

Przyroda i jej ochrona

Wzniesienie porośnięte jest z rzadka drzewami, których wiele egzemplarzy osiąga pomnikowe wymiary: lipy szerokolistne o obwodzie pnia 3-3,5 m, jesiony wyniosłe o obwodzie ponad 3,5 m, klony pospolite o obwodzie pnia 3 m. Szczytowe partie wzniesienia pokrywa rozległy kobierzec powojnika prostego. Teren posiada także interesującą awifaunę, w której występuje m.in. kilka gatunków sikor, kowalik, dzięcioł duży, piegża, cierniówka, kruk i jastrząb gołębiarz.

Winna Góra odznacza się znacznymi walorami przyrodniczo-krajobrazowymi. Postulowane jest objęcie jej ochroną w postaci użytku ekologicznego oraz ochrona poszczególnych egzemplarzy drzew jako pomników przyrody.

Bibliografia

  • Szczepańczyk Adam, Holewa Roman: Winna Góra, w: „Przyroda Górnego Śląska” nr 55 wiosna 2009, s. 7, ISSN 1425-4700.

Przypisy

  1. W różnych źródłach również wysokości 348 m i 350 m
  2. Szczepańczyk A., Holewa R.: Winna Góra (...)