W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Witold Kuczewski (podpułkownik), analizując jego pochodzenie, wpływ na dzisiejsze społeczeństwo i możliwe implikacje na przyszłość. Witold Kuczewski (podpułkownik) to temat, który przykuł uwagę ekspertów i ogółu społeczeństwa, wywołując debatę i refleksję w różnych obszarach. Na przestrzeni lat Witold Kuczewski (podpułkownik) ewoluował i dostosowywał się do zmieniających się okoliczności, wpływając na całe pokolenia i pozostawiając swój ślad w historii. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu zajmiemy się różnymi perspektywami Witold Kuczewski (podpułkownik), od jego znaczenia w przeszłości po znaczenie we współczesnym świecie, zapewniając w ten sposób wszechstronną wizję, która pozwala nam lepiej zrozumieć jego znaczenie i rolę w dzisiejszym społeczeństwie.
podpułkownik artylerii | |
Data urodzenia |
14 maja 1876 |
---|---|
Data śmierci |
1953 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
4 Dywizjon Artylerii Konnej |
Stanowiska |
dowódca dywizjonu artylerii |
Główne wojny i bitwy |
Witold Kuczewski, także Witold Poraj-Kuczewski lub Witold Kuczewski-Poraj, herbu Poraj (ur. 14 maja 1876, zm. 1953) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego.
Był oficerem cesarskiej i królewskiej armii. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości dekretem Wodza Naczelnego Józefa Piłsudskiego z 5 marca 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 maja 1917. W czerwcu 1919 roku został dowódcą 4 dywizjonu artylerii konnej. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Od 29 sierpnia 1920 roku był okręgowym inspektorem artylerii przy Dowództwie Okręgu Generalnego „Kielce”.
19 marca 1921 roku został przeniesiony do 2 pułku artylerii konnej we Lwowie na stanowisko dowódcy. Został dowódcą 24 pułku artylerii polowej, sformowanego 9 października 1921 w Jarosławiu[potrzebny przypis]. W kwietniu 1922 roku został organizatorem i pierwszym dowódcą 10 dywizjonu artylerii konnej w Jarosławiu. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W 1924 roku był komendantem Komendy Uzupełnień Koni nr 20 w Gnieźnie, pozostając oficerem nadetatowym 10 dak. Z dniem 15 czerwca 1925 roku został przeniesiony do 8 pułku artylerii polowej w Płocku na stanowisko zastępcy dowódcy pułku z jednoczesnym pozostawieniem na kursie dowódców pułków w Szkole Strzelania Artylerii w Toruniu do 1 października. Od 21 października 1926 do stycznia 1927 ponownie został dowódcą 4 dywizjonu artylerii konnej, stacjonującego w garnizonie Suwałki. Później został przeniesiony w stan spoczynku. W 1928, jako emerytowany oficer zamieszkiwał w Płocku.